De laatste dag! En dus ook de laatste foto en het laatste dagelijkse blog. Hoewel ik niet weet of ik nu niet voor eeuwig verslaafd ben, dat zal de komende tijd moeten blijken.
Inmiddels heb ik weer een prachtige tocht van zo’n kleine 500 km gemaakt, van Tolvsbo naar Tjörn, het eiland aan de Westkust boven Göteborg. Het zou ook korter hebben gekund maar ik rij zoveel mogelijk mooie en kleine weggetjes, al is dat hier een rekbaar begrip. De échte kleine weggetjes zijn vooral ‘grus’ wegen, wegen met losse steentjes en vaak met grote sporen, gaten en wasborden. Redelijk avontuurlijk maar opschieten doet het niet en met de afstanden die in dit land heel normaal zijn begin ik daar dus niet meer aan.
Er zijn genoeg andere mogelijkheden en die voerden me vandaag over vrijwel lege wegen waar alleen zo nu en dan gigantische vrachtauto’s met aanhangers reden die bomen vervoerden. Ik heb heilig ontzag voor die kolossen die met een forse snelheid en heel veel gewicht op je af kunnen komen…. Omdat ik dit jaar iets vroeger hier ben dan de meeste andere jaren heb ik voor het eerst de enorme graanvelden gezien. Zo ver als je kijken kunt wuivend graan dat goud lijkt in de zon, schitterend! En overal het blauw van de lucht en van het water dat overal opduikt. De kleuren van de Zweedse vlag (blauw-geel) zijn vast niet toevallig gekozen!
Na een stop in Sjötorp aan het Götakanaal reed ik rond vijf uur vanmiddag over de imposante bruggen het eiland op, direct naar het eerste het beste strandje. Veel wind en heel veel zon, dus me geïnstalleerd met mijn rug naar wind en heerlijk gezeten/gelezen/geslapen.
De laatste foto opdracht is moeilijk: deel je favoriete foto. Kiezen dus uit 3 x 35 foto’s, want we mochten er steeds drie op de afgeschermde Facebook pagina zetten. Voor mij zijn de foto’s erg verbonden met mijn blog en daardoor is er één die met kop en schouders boven de andere uitsteekt. Niet vanwege de foto want die is noch creatief noch bijzonder. Maar wel vanwege het verhaal, wat ik nu voor het eerst kon opschrijven terwijl het zich toch al ruim vier jaar geleden afspeelde.
Wat mij betreft is mijn favoriete foto dan ook die van ‘De fiets van Paula‘.
Ik heb ongelooflijk genoten van deze 35 dagen. Van de opdrachten die me anders lieten kijken, van de foto’s van de andere deelnemers die allemaal zo verschillend waren, van het delen van ervaringen, van de reacties op elkaars foto’s op Facebook, van het meeleven bij verdrietige en bij leuke gebeurtenissen en van de spanning bij het openen van de mail met de nieuwe opdracht.
Het dagelijks bloggen gaf er voor mij een extra dimensie aan. Iedere dag weer zoeken naar een tekst bij de foto waarbij ik vaak tot mijn eigen verwondering merkte dat het me bijna overkwam, dat ik nauwelijks wist waar ik het over ging hebben maar dat het toch zo maar uit mijn hoofd rolde. Verbazingwekkend. Ook heeft dit dagelijks bloggen me enorm geholpen om me voor te bereiden op de verandering die er in mijn leven aan zit te komen en dit Nieuwe Leven te omarmen. Heerlijk dat ik er nu zo naar kan kijken! En natuurlijk blijf ik bloggen, al zal dat voorlopig zeker niet meer dagelijks zijn. Maar mijn ervaringen in Zweden blijf ik zeker delen!
leuk hoor, zo’n foto-opdracht, had ik gemist. Ik ben ook geen fotograaf, daardoor waarschijnlijk. Maar knap om er iedere dag een blog bij te schrijven! Geniet van Zweden, Götakanaal, een there, seen that.
Ja, ik geniet uitbundig in mijn andere land!