Ik hou ontzettend veel van bomen.
Grote bomen die imponeren door hun leeftijd, hun dikke stam, hun grote takken en het enorme bladerdek. Jonge bomen met hun jonge lichtgroene blaadjes aan de fragiele takken en takjes die zich uitstrekken naar de zon om groter te kunnen groeien. Fruitbomen met hun prachtige bloesem en heerlijke vruchten. Lijsterbessen omdat ze slechte krachten weren en zorgen dat de heksen wegblijven. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Bij mij op het werk staan een aantal prachtige bomen van meer dan honderd jaar oud. Het oorspronkelijke gebouw was het zomerverblijf van een adellijke familie uit Wassenaar die de zomers graag doorbracht in het rustige Friesland. Behalve een schitterend huis was er ook een prachtige tuin aangelegd door de beroemde tuinarchitect Roodbaard, bekend van zijn landschapstuinen. Bomen maakten een belangrijk onderdeel uit van zijn ontwerpen.
Helaas hebben ook bomen niet het eeuwige leven, hoe goed ze ook worden verzorgd. Dit werd duidelijk toen de majestueuze kastanje die aan de ene kant van de oprijlaan in de voortuin stond dit voorjaar moest worden geveld. Hij was doodziek en kon niet meer worden opgelapt. Wat een verlies!
Aan de andere kant van de oprijlaan staat een imposante rode beuk die straalt als de zon er op schijnt en die ieder jaar duizenden beukennootjes rond strooit. Ook deze prachtige boom is meer dan honderd jaar oud en begint tekenen van verval te tonen. We hopen dat hij, nu hij meer ruimte en licht krijgt na de val van zijn buurman, een opleving krijgt en nog een paar jaar mee kan.
En wat was het verrassend dat een paar collega’s hebben geprobeerd kleine beukjes te kweken uit de beukennootjes van deze reus! Nog verrassender was het dat er een week geleden opeens een tafel stond vol potjes met kleine beukenboompjes die ’te koop’ (opbrengst voor de patiëntenkas!) waren voor de liefhebbers. Natuurlijk heb ik er direct een gekocht en hem thuis in een grote pot geplant.
Heel bijzonder, want ik ben bezig aan de laatste maanden van mijn werkzame leven en het valt niet mee afscheid te moeten nemen van deze prachtige omgeving.
Maar nu heb ik mijn eigen rode beuk, een nazaat van de prachtige rode beuk waar ik zoveel jaren op uit heb gekeken, en wat ben ik daar blij mee!
He, mijn reactie is niet doorgekomen.
Ik schreef iets van wat zal je hem koesteren.
Het doet altijd pijn als bomen gekapt worden. Ook zij hebben niet het eeuwige leven ook al lijkt dat wel zo.
Ja, dit is in ieder geval een heel mooi aandenken aan het leven dat ik zolang daar heb geleid.