40 jaar vriendschap – en dat hebben we gevierd!

Dit weekend kenden mijn allerbeste vriendin Maaike en ik elkaar veertig jaar!
We ontmoetten elkaar in 1977 op de Paascursus van de Eerste Friesche Zeilschool in Sneek. Tijdens deze cursus werd je opgeleid tot zeilinstructeur.
Ik was een maand daarvoor naar Friesland verhuist en had het jaar daarvoor mijn A-diploma gehaald, Maaike zeilde al vanaf haar kleutertijd en studeerde net in Amsterdam.

We zagen elkaar en kregen de slappe lach, waarom weet ik niet meer. De omstandigheden waren spartaans want het vroor, bij het overstag gaan kreeg je een klets sneeuw uit het zeil in je nek en de dweil lag iedere ochtend bevroren op het voordek. Onze handen zaten vol kloven en ik kon na een paar dagen mijn vingers nauwelijks meer bewegen maar wat hebben we veel gepraat en gedeeld en dat is nooit meer opgehouden.

We bleven jaren zeilinstructie geven op de EFZ, kregen daar vriendjes en maakten er vrienden. Soms voor het leven.
We zeilden samen, met anderen, op kleine bootjes en op grote schepen, in Nederland, naar Engeland en later ook in Scandinavië. Relaties veranderden maar onze vriendschap bleef.

Naast het zeilen deelden we onze liefde voor tuinen en voor plantjes.
Ik kocht al snel mijn kabouterhuisje met een grote tuin die toen hoofdzakelijk uit kweekgras en coniferen bestond en niet gehinderd door enige kennis of ervaring werd er geplant, gewied en vooral gezaagd. De coniferen verdwenen, een aantal enorme dennenbomen ook en we snoeiden met “Het Grote Snoeiboek” in de hand de jasmijn en de appelboom.

Ook gingen we tuinen bekijken. Eerst de Tuinen van Mien Ruys in Dedemsvaart en later organiseerden we onze eigen tuinenreis naar Engeland. Met een geleende De Waardtent die we iedere dag afbraken en op de volgende camping weer op moesten zetten. Wat hebben we genoten van de High Tea’s, de pubs en de chocoladetaart van de bakery’s maar ook van Dartmoor, Stonehenge, Glastonbury en de Nevelen van Avalon, honderden tuinkabouters en de tuinen van de National Trust.

Terwijl ik in mijn kabouterhuisje wortelde was Maaike wat flexibeler. Maar via een etage, een flat en een woonark midden tussen de weilanden vond ook zij haar droomplek mét een enorme tuin!
Dus weer verhuisden er vele plantjes waar we eindeloos mee konden tutten.

Wat hebben we veel meegemaakt samen – lief en leed.
We namen afscheid van onze ouders en wat een voorrecht dat te kunnen delen en over ze te kunnen blijven praten want we kenden ze zo goed.
We vierden mijn zestigste verjaardag in de sneeuw in Zweden samen met meer goede vrienden en we deelden het verdriet toen we afscheid moesten nemen van wederzijdse vriendinnen.
We kenden natuurlijk ook lastige momenten waarin we even afstand nodig hadden, maar het kwam altijd weer goed.
En we gingen naar Londen, snorkelden in Bonaire en zaten op de Mont Blanc in Chamonix.

 

Kortom, we hebben zoveel samen gedaan dat het mij een goed idee leek daar een fotoboek van te maken. Een fotoboek over 40 jaar vriendschap.
Maar wat was dat een klus want dozen vol aan elkaar geplakte foto’s, fotoalbums en het archief van de zeilschool met ontelbare foto’s en dia’s, wat was ik blij met het appje Photomyne dat scannen overbodig maakte! Het was heel bijzonder om op deze manier twee derde van mijn leven opnieuw te beleven.

En het afgelopen weekend was het zo ver – ons feestje!
In Friesland want daar begon het, met chocoladetaart en met een bezoek aan de Tuinen van Mien Ruys! Het was er prachtig, de verstilde voorjaarstuinen, nauwelijks andere bezoekers, zon door de bomen, het feest der herkenning met tuinen van vroeger maar ook vol nieuwe ontwikkelingen én nieuwe planten! Met tot slot een rondje langs de kwekerij waar we natuurlijk veel te veel kochten…
Net als vroeger.

We besloten de dag in een geweldig restaurant waar we heerlijk hebben gegeten – een feestje op zich.

En zoals zo vaak stond zondag in het teken van mijn tuin, plantjes eruit om mee te nemen en de gekochte plantjes er in.
Er was weer chocoladetaart waarna Maaike met een stampvolle auto én haar fotoboek naar huis reed.

 

Wat was het een geweldig weekend – delen, lachen, praten, alles kwam voorbij.
Wat is het een ongelooflijk voorrecht zo’n onvoorwaardelijke vriendschap te mogen delen.
Met zo’n vriendin – op naar het volgende jubileum!