#50books vraag 1: Heb jij jezelf een leesdoel gesteld voor 2015?

Twee jaar geleden, januari 2013, besloot Peter Pellenaars een jaar lang iedere week een vraag gerelateerd aan boeken en lezen te publiceren via zijn blogpagina. Iedereen die wilde kon meedoen en het antwoord in de vorm van een blog op de site van Peter plaatsen.

Ik was net via mijn werk voorzichtig geïnteresseerd geraakt in de sociale media. Moest daar binnen het werk van alles mee en besloot daarom eerst maar wat eigen accounts te maken om wat ervaring op te doen met Twitter, Facebook en bloggen.
Onder het surfen kwam ik terecht op de site van Peter met de #50books vragen. Zag daar tot mijn verbazing ook een voor mij bekende naam: JJVoerman. Klikte door en met een schok keek ik in een bekend gezicht. Dat was niet Jacob Jan maar zijn vader Ubbo, kinderrevalidatiearts en geneesheer-directeur in het revalidatiecentrum waar ik toen al zolang werkte.
Het was bizar want Ubbo was allang overleden maar de gelijkenis was enorm.
Na lang aarzelen trok ik de stoute schoenen aan en stuurde Jacob Jan een berichtje waarop hij onmiddellijk reageerde!

Dat was het begin van een bijzondere vriendschap én het begin van mijn blogavonturen.
Want Jacob Jan trok mij over de streep om te gaan bloggen en wat hielpen die #50books vragen daarbij.
Lezen is voor mij altijd bijna hetzelfde geweest als ademhalen dus ik vond bijna alle vragen even leuk.
Het bloggen vond ik ook leuk al werd dat bijna in de kiem gesmoord toen ik een blog over mijn werk schreef in de vorm van een metafoor over een winkel. Zonder namen, zonder kritiek maar met mijn eigen twijfels. Helaas werd me dit onmiddellijk verboden en kreeg ik er zelfs een ‘slechte aantekening’ voor in mijn dossier. De eerste na 36 jaar trouwe dienst…

Voor mij was de lol er af en ik besloot, zonder daar nog met anderen over te praten, te stoppen. Niet alleen met bloggen maar ook met mijn toenmalige functie. Op de dag dat ik dat besloot bleek de majestueuze kastanjeboom waar ik vanuit mijn werkkamer op uitkeek te worden weggehaald. Hij was ziek en niet meer te redden en ik vond het verschrikkelijk om te zien.
Zodra ik thuis was rolde er toch weer een blog uit: 100 jaar in vier uur verdwenen. Ik publiceerde het en binnen een paar minuten was daar de reactie van Jacob Jan die tussen de regels door las wat nog amper tot me was doorgedrongen, nl dat ik mijn besluit had genomen definitief te gaan stoppen…
Gelukkig heb ik de gelegenheid gekregen op een goede manier af te bouwen en kreeg ik bovendien een prachtig afscheid waardoor ik met heel veel liefde en plezier terug kijk op mijn werkzame leven.

Toen het jaar van de #50booksvragen van Peter om was begon mijn Nieuwe Leven.
Een leven zonder werk en met heel veel andere dingen. Ik besloot niet mee te doen aan de nieuwe serie omdat ik geen idee had hoe mijn leven zou gaan lopen en ik even nergens aan vast wilde zitten.

Nu is er wéér een nieuw jaar aangebroken en start Peter met een nieuwe serie.
Ik heb paar van mijn oude blogs teruggelezen en wat is het bijzonder om me te realiseren wat een grote plaats het bloggen inmiddels inneemt in mijn leven! Het schrijven, het delen, het puzzelen met de lay-out, het altijd met een fototoestel lopen voor je-weet-maar-nooit, al die mensen  die ik heb leren kennen, de reacties –  wat ben ik ongelooflijk blij dat dit op mijn pad is gekomen! Nu zelfs (met dank aan Irene!) met een eigen website, het laatste wat ik ooit had kunnen denken.

Ik realiseer me dat dit wel een erg lange inleiding is op het antwoord op vraag 1.
Maar dat moest echt even.
Want wie had kunnen denken dat die #50booksvragen voor mij zo’n enorm gevolg zouden hebben?
Daarom heel veel dank Peter!

En dan nu vraag 1.
Ja, ik heb mezelf een leesdoel gesteld.
Eén doel, één groot leesdoel. Ik wil eindelijk weer gaan lezen!
Het afgelopen jaar heb ik vrijwel alleen tijdens mijn lange Zweedse vakanties boeken gelezen. En
’s avonds in bed maar dat is maar een kwartiertje en dan lees ik bovendien altijd een boek dat ik al ken om niet in de verleiding te komen door te lezen.
Het afgelopen jaar, waarvan ik had verwacht dat ik overal eindeloos de tijd voor zou hebben, heeft me heel veel gebracht behalve die tijd. Tijd en rust.

Tijd en rust om weer te kunnen verdrinken in een boek, tijd en rust om alles om me heen te vergeten, tijd en rust om alleen nog maar bezig te zijn met waar-gaat-het-heen en wie-heeft-het-gedaan.
Maar het gaat komen, dat voel ik.
Ik hoef niet meer zoveel van mezelf en daardoor komt er ruimte.
Ruimte voor nieuwe dingen en ruimte voor lezen.
Het wordt dus een prachtig jaar!
#50books door Peter Pellenaars