Nee, ik geloof niet dat ik een gesigneerd boek heb, dus ook geen boek met een speciaal verhaal.
Ik geef er ook niet om. Voor mij gaat het om het boek en ik vind dat niet mooier of minder mooi door een handtekening van de schrijver.
Zo nu en dan zag ik in een boekwinkel schrijvers zitten achter een tafeltje met hele hoge stapels van hun boeken die verkocht moesten worden. Met een woord van de schrijver zelf om een extra bijzonder exemplaar te hebben. En vaak zag ik die schrijvers zich dan wanhopig verschuilen achter die hoge stapels omdat belangstellenden, laat staan klanten, in geen velden of wegen te zien waren.
Ik liep dan met plaatsvervangende schaamte zo snel mogelijk langs dat tafeltje en had vreselijk te doen met die eenzame schrijver die blijkbaar niet bekend of niet populair genoeg was.
Voor mij voegt zo’n handtekening in een boek niets toe.
Maar waar ik wel heel blij mee ben zijn boeken die ik van goede vrienden heb gekregen met een boodschap er in. Hetzij als losse kaart, het zij als een beschreven schutblad. Het zijn altijd lieve woorden die refereren aan iets wat we samen hebben meegemaakt en wat ons heeft aangegrepen. Dat zijn voor mij cadeautjes en daar ben ik echt blij mee. Blij met dat iemand eerst bedenkt welk boek hij of zij voor mij wil kopen en vervolgens de moeite neemt niet alleen het boek te geven maar daar ook nog iets in te schrijven en probeert dat goed te verwoorden.
Die boeken zijn me dierbaar en die vrienden ook!
Liesbeth ik ben het weer eens roerend met je eens.
Soms vind je zo’n boek op een markt of bij een antiquariaat, ik begrijp daar niets van, dergelijke exemplaren bewaar je toch tot in het oneindige.
Kan natuurlijk zijn dat de erven er niets in zagen…
Dat is een goeie inderdaad. Het persoonlijke van de gever van het boek is ook wat het voor mij heel waardevol maakt terwijl de krabbel van de auteur me niets zegt. En zo’ n persoonlijk bericht is ook wat het boek voor mij eeuwig in de kast houdt in plaats van naar de kringloop of de papierbak.