Daar kan ik geloof ik wel kort over zijn want ik denk dat het klopt.
Toen ik nog heel klein was en niets van de wereld wist behalve dan mijn over directe omgeving, waren daar de kinderboeken. Ik weet nog dat mijn moeder me een boekje over de hond Max voorlas. Het boekje was in het Frans en die hond woonde in Parijs. Er kwamen plaatjes langs van de Eiffeltoren en van de Arc de Triomphe en ik herinner me dat mijn moeder over die hele grote stad met die prachtige gebouwen vertelde. En dat we daar ooit eens naar toe zouden gaan.
Toen ik wat later zelf kon lezen haalde ik dagelijks boeken uit de bibliotheek. Je mocht maar twee ‘leesboeken’ en drie ‘bijboeken’ per keer. Die laatste waren veel minder geliefd maar wel mooi: natuurboeken, boeken over andere landen en culturen, reizen, dieren, geschiedenis. Er was nog nauwelijks televisie dus uit die boeken haalde ik mijn kennis van alles buiten mijn eigen kleine veilige wereldje.
En dat is zo gebleven. Ondanks de televisie en internet waarmee de wereld zich in je eigen huiskamer afspeelt geven boeken toch een ander soort informatie. Ze geven de mogelijkheid om sprookjes te vertellen, om een eigen kleur aan het verhaal te geven, om je eigen verhaal en kleur in te voegen, om een eigen beeld van de personen te maken en het verhaal te toetsen aan je eigen wereld. Een boek is geen objectieve werkelijkheid. Het is een verhaal met de kleur van de schrijver, met zijn/haar ambities, indrukken, contacten, achtergronden die zij/hij aan het verhaal geeft.
Natuurlijk is dat wat je op de tv ziet ook gekleurd door de opdracht, de filmers, de montage en de eindredactie maar toch ligt dat in mijn gevoel dichter bij de letterlijke werkelijkheid.
Boeken vertellen verhalen. Verhalen vol kleur, cultuur, taal, geschiedenis en relaties die nieuwe impulsen geven aan mijn kijk op de wereld. Nieuwe werelden ontsluiten zich en ik mag mee aan de hand van de schrijver om die werelden te ontdekken. En of het nu wel of geen fictie is, het blijft een prachtige ontdekkingstocht die ik zonder boeken nooit zou hebben kunnen maken.
En waarom wilde ik zo graag naar Zweden en voelde ik me vanaf dag één zo thuis? Ja zeker, door die kinderboeken die heel lang geleden in mijn hoofd zijn gekropen en er nooit meer zijn uitgegaan!
