#50books vraag 4: Bij welk boek verloor jij je onschuld?

Eigenlijk zijn dat twee boeken, beide op een heel verschillende manier maar met hetzelfde resultaat.
En wat is het leuk dat de allereerste #50books vraag, tevens mijn allereerste blog, over een van die boeken gaat.
Het betreft De Kinderkaravaan, een jeugdboek dat ik tijdens een logeerpartij las maar niet uit mocht lezen omdat ik volgens mijn tante “daar veel te jong voor was!”. Wat had ik een wijze moeder die besloot dat ik het uit de bibliotheek mocht halen. Jong of niet.
Het hele verhaal staat hier.

Door deze geschiedenis ontdekte ik dat er boeken waren die ik blijkbaar nog niet mocht lezen. Dat maakte mijn nieuwsgierigheid er niet minder op. Mijn moeder legde me geen beperkingen op en uit de uitgebreide boekenkast thuis mocht ik lezen wat ik wilde onder het motto ‘als je er niet aan toe ben snap je het toch niet en kan het ook geen kwaad’.
Buitengewoon ruimdenkend voor het begin van de zestiger jaren.

In die boekenkast stond een boek met een interessante titel die ik helaas vergeten ben.
Het ging over de geheimen van het huwelijk. Ik zal een jaar of twaalf zijn geweest toen ik het uit de kast pakte op een avond dat ik alleen thuis was (mijn oma woonde bij ons in huis en paste op maar was op haar eigen verdieping waar ze nooit vandaan kwam).

De inhoud was verbijsterend! Het bleek een grondige uiteenzetting over de plichten van de vrouw in haar huwelijk, variërend van die in het huishouden tot en met de plichten ten behoeve van het liefdesleven. Hoewel het woord liefdesleven op de daar beschreven wijze de lading onmogelijk kon dekken.
Natuurlijk had ik nog geen enkel kader waarin deze inhoud paste en zat ik sommige delen met rode oortjes te lezen. Maar mijn onbegrip groeide. Onbegrip over al die plichten waar mijn moeder aan moest voldoen terwijl er nergens over de plichten van mijn vader werd gesproken!
En over haar rechten las ik helemaal niets.
Ik kon het toen nog niet formuleren maar ik wist héél goed dat het niet klopte wat ik daar las.

Jaren later rolde de tweede emancipatiegolf over Nederland. Joke Smit, Hedy d’Ancona, Anja Meulenbelt, de Opzij, Dolle Mina, Baas-in-eigen-buik, de bezetting van de Bloemenhovekliniek en nog veel meer. Mijn moeder emancipeerde mee.
En toen ik eind jaren zestig ging studeren in Amsterdam kreeg ik een wijze raad van haar.
Ze zei, en ik herinner het me als de dag van gisteren, “kind, beloof me dat je nooit gaat trouwen. Ga desnoods samenwonen maar ga nooit trouwen!”

Ik denk dat bij ons allebei de emancipatie is begonnen bij dat vreselijke boek. Dat boek over de plichten van de vrouw met een totaleafwezigheid van haar rechten.
Zij heeft daar onder geleden en ze heeft mij ervoor behoedt.
Ik ben haar daar tot op de dag van vandaag dankbaar voor.

#50books http://www.petepel.nlvraag-4