#35dagen dag 3

Drie jaar geleden ging ik voor het eerst naar het Schrijfcafé. Dat was spannend want ik had geen idee wat me te wachten stond. En toen ik hoorde dat het de bedoeling was dat iedereen hardop voorlas wat hij of zij had geschreven kreeg ik het helemaal Spaans benauwd.
Schrijven deed ik al heel lang. Hoofdzakelijk allerlei varianten van dagboek schrijven en korte reisverslagen en logboeken tijdens mijn vakanties. Dat was puur en alleen voor mezelf  en absoluut niet bedoeld om met anderen te delen. Het verwoorden en ‘van-je-af-schrijven-schrijven’ hielp vaak het bij het verwerken van dingen die speelden. Ik las echter zelden na wat ik had schreven en de enkele keer dat ik dat wel deed had ik meestal het gevoel dat ik niet erg opgeschoten was. Toch hielp dat schrijven, afhankelijk van de periode waarin ik zat.

Toen was er die zaterdagochtend in het Schrijfcafé.
Er werden allerlei opdrachten gegeven die varieerden van drie open zinnen aanvullen, een foto uitzoeken en daar een gedicht over schrijven waarin geluiden voor moesten komen tot het tien minuten achter elkaar schrijven over de eerste les die je had over iets wat je heel erg graag wilde leren. Dat was echt schrikken, ik had geen idee hoe ik moest beginnen en waarover het moest gaan.
Maar wat een ervaring! Ik begon te schrijven en zonder na te denken vloeiden de woorden uit mijn pen. Zo maar. Het gebeurde vanzelf zonder te weten hoe het af zou lopen. Het voelde als regelrechte magie.
Ik reed naar huis met de rook uit mijn oren en een lijf vol adrenaline want eindelijk had ik míjn vorm van creativiteit gevonden. De vorm van creativiteit waar ik al mijn hele leven naar zocht! En vanaf dat moment is het schrijven steeds belangrijker voor me geworden. Schrijven met een pen op papier in plaats van met een computer. Er ontstaat dan iets waar je nauwelijks de regie over hebt, de woorden komen als vanzelf op papier als je maar doorschrijft zonder te stoppen en met een van te voren bepaalde tijd (bijvoorbeeld 5 minuten) of hoeveelheid (3 regels, een bloknootvel, etc.).

En sinds februari van dit jaar is daar het bloggen bijgekomen, weer een totaal andere ervaring. In het Schrijfcafé deel je dat wat je hebt geschreven met de andere deelnemers (en als je niet wilt dan pas je) maar een blog gaat het world wide web op en dat is andere koek. Het is ook totaal anders dan schrijven met een pen op papier, dat was een bijzondere ontdekking voor me. Er gebeuren blijkbaar andere dingen in je hoofd doordat het een totaal ander mechanisme is.
Wat een ervaring! Opeens zijn er mensen die het lezen en een reactie achterlaten of reageren via de mail en dat is ontzettend leuk en stimulerend! De contacten met andere bloggers en het lezen van hun blog, het gevoel dat je sommige mensen leert kennen terwijl je ze nog nooit gezien hebt – er is een hele nieuwe wereld voor me open gegaan. Maar niets kan het schrijven op papier vervangen, dat blijft magie en dat wil ik nooit meer missen!