Zondag 27 januari kwam ik via twitter bij de #50books vragen uit. Ik had nog nooit geblogd maar vond het wel een inspirerende vraag. Bij het openklikken van de al geplaatste antwoorden zag ik @jjvoerman staan. Voerman was voor mij een zeer vertrouwde naam die niet zo heel veel voorkomt dus ik dacht ‘het zal toch niet…’, klikte hem open en keek in het gezicht van Ubbo Voerman. Ubbo was de kinderrevalidatiearts waar ik zoveel van heb geleerd maar die al in 1996 overleed.
Dat kon dus niet en dat was ook niet zo. Het was Jacob Jan, zijn tweede zoon, die sprekend op hem leek. En of dat nog niet genoeg was schreef Jacob Jan over zijn ouderlijk huis in Beetsterzwaag en over Lyndensteyn waar zijn vader zo lang had gewerkt! Een feest der herkenning dus.
We hadden mailcontact en hij trok me over de streep om te gaan bloggen hoe griezelig ik dat ook vond.
Nu is de maand december bijna om en ben ik bezig aan de laatste #50booksvraag. Zou ik zonder die #50books ooit de stap naar bloggen hebben gewaagd? Ik denk het niet. Terwijl ik rustig kan zeggen dat het een enorme toevoeging aan mijn leven is geworden. Het heeft me geholpen bij het nemen van belangrijke beslissingen zoals het stoppen met werken. Het heeft me geholpen bij het verwerken van die besluiten en niet in het minst door de vaak hartverwarmende reacties die ik kreeg. Het heeft me ook een officiële berisping van mijn werk opgeleverd die uiteindelijk eerder helpend dan akelig was. Het gaf me structuur in mijn lange zomerperiode door mee te doen met 35 foto opdrachten waarbij ik mezelf oplegde daar dagelijks een blog bij te schrijven – wat heb ik daarvan genoten! Hier in de tuin, op Ameland, op de ferry naar Zweden, in Zweden, overal lukte het toch weer die foto en dat blog te maken, wat had ik er een plezier in!
Een ander aspect was het meelezen en meekijken met Jacob Jan in zijn aanloop naar zijn theatervoorstelling. Wat was het mooi om dat van zo dichtbij mee te mogen maken en mee te mogen beleven.
En natuurlijk de contacten met al die andere bloggers (die al een beetje als vrienden voelen want wat weet je veel van elkaar) en met blogpraat (waar ik komend jaar weer actief aan mee hoop te gaan doen).
Met als appotheose het samen met Teske en Jacob Jan door Lyndensteyn lopen en voelen dat voor mij de cirkel rond was. Daardoor heb ik kunnen genieten van mijn afscheid en ben ik in staat mijn Nieuwe Leven te omarmen!
En dat is allemaal gekomen door de #50books van Peter! Wat ben ik hem dankbaar voor dit initiatief. Wat is er veel in mijn leven gebeurd en wat geniet ik van de nieuwe wereld die ik heb betreden. Verbaas me regelmatig over het enorme aantal reviews en geniet van de reacties via twitter, facebook of het blog zelf.
Nee, ik ben niet van plan het stokje van Peter over te nemen. Daarvoor is het nog te vroeg. Eerst half januari heup 2 met alles wat daarbij hoort en daarna eens rustig gaan denken en voelen wat het begrip ’tijd’ inhoudt.
Wat zal er op mijn pad gaan komen? Dat zullen zeker boeken zijn! Echte boeken en e-books want ik heb nu een e-reader, thuis, in de tuin, onderweg met de fiets, aan een strandje in Zweden of waar dan ook. En wie weet wil ik wel mee gaan doen aan een boekenclub, je weet maar nooit.
Peter, heel veel dank voor je geweldige idee. Juist het iedere zondag bloggen gaf me de gelegenheid het leuk te gaan vinden en van het een kwam het ander!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je het stokje graag over wilt geven en ik hoop dat er iemand komt die het over wil nemen.
Zo niet….. zo niet dan weet ik het niet. Ga je dan toch nog even door? Ik hoop het echt!
