De basis voor deze vraag ligt in het beantwoorden van een aantal vragen die uiteindelijk kunnen leiden tot het oordeel of je wel, niet of een beetje een ‘boeksnob’ bent.
Hier heb ik dus helemaal niets mee. Niet met de vragenlijst en al helemaal niet met de conclusie die hieruit af kan worden geleid. Voor de duidelijkheid, ik heb niet gesmokkeld en keurig de lijst afgewerkt. Van de 15 vragen kon ik er twaalf vol overtuiging met een NEE beantwoorden.
Natuurlijk is een e-reader een zinvolle aanvulling of hij nou wel of niet naar boeken ruikt (schone taak voor de fabrikant, kan nog mee gescoord worden!).
Natuurlijk heb ik een televisie waar ik graag naar kijk. En hier in Zweden kijk ik soms via mijn laptop bij gebrek aan beter.
Natuurlijk lees ik niet alleen maar boeken die een prijs hebben gewonnen. Sterker nog, die lees ik maar heel soms omdat ze me vaak al tegen zijn gemaakt door allerlei recensenten.
Natuurlijk is het boek niet per definitie beter dan de film en natuurlijk lees en herlees ik heel regelmatig jeugdliteratuur. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Gelukkig waren er ook JA’s. Ik ben gek op thrillers en lees ook wel eens een liefdesroman.
En ja, ik ben zuinig op boeken en gebruik altijd een boekenlegger. Van die leuke gratis boekenleggers die je bij de boekwinkel krijgt als je daar een boek koopt. Ik heb helemaal niets tegen Amazon of Bol.com maar ik koop mijn boeken uit principe bij mijn eigen boekwinkel, veel te blij dat die er (nog) is!
Als deze ja’s mij tot een boeksnob maken dan moet dat maar. Ik geloof niet dat ik er trots op ben en ik lijd er ook niet onder. Maar zou er iemand geïnteresseerd zijn in deze constatering? Dat kan ik nauwelijks geloven.
Lezen is heerlijk. Weg kunnen zakken in een boek en de hele wereld vergeten, nieuwe dingen ontdekken, vol spanning mee zoeken naar wie de echte moordenaar is, meeleven met Maarten Koning en vooral met Nicolien in de eindeloze Bureau-perikelen, met tranen in de ogen nog eens Schoolidyllen van Top Naef lezen waarin Jet zo prachtig dood gaat, wilde bosaardbeitjes aan een strootje rijgen met de kinderen van Bolderburen, meeleven en voelen bij het lezen van Tonio en zo kan ik nog uren doorgaan.
Lezen is genieten, boeksnob of geen boeksnob, en ik hoop het altijd te kunnen blijven doen!