Daar ben ik dubbel over, zoals meestal zitten er twee kanten aan.
Ik kan me heel goed voorstellen dat een schrijver met een gevestigde naam of een bepaalde reputatie zonder vooroordelen een boek wil publiceren. Het boek van Robert Galbraith alias J.K. Rowling vind ik hier een goed voorbeeld van. Een detective en niets te maken met de onnavolgbare Harry Potter. Ik heb er alle begrip voor dat ze wilde dat er fris naar haar nieuwe boek gekeken zou worden.
Maar er is ook een andere kant. De kant van je verstoppen achter een schuilnaam. Het woord zegt het eigenlijk al, je verschuilt je ergens voor. Voor wie? Of voor wat? Voor je lezers? Zou het die wat uitmaken hoe je heet?
Toen ik begon te twitteren ben ik dat heel bewust onder mijn eigen naam gaan doen. Het is zo makkelijk allerlei standpunten in te nemen als niemand weet wie je bent. Rolde eens in een echte tweepsruzie toen ik iemand vroeg waarom ze anoniem de meest vreselijke dingen over haar werk twitterde. Ze antwoordde dat ze ontslagen zou worden als haar werkgever het zou lezen en ze maakte me uit voor alles wat mooi en lelijk was toen ik aangaf dat ik daar anders over dacht.
Inmiddels heb ik zelf een negatieve ervaring.Ik was net heel voorzichtig met bloggen begonnen, gewoon onder mijn eigen naam. Na 35 jaar gewerkt te hebben in ‘mijn eigen winkeltje’ kreeg ik een collega en heb ik een paar bloggen geschreven over hoe moeilijk ik het vond de weg te vinden in mijn nieuwe winkeltje. Ik heb erg mijn best gedaan dat heel genuanceerd te doen. Het schrijven hielp me om alles wat er met me gebeurde te analyseren en ik had op geen enkele wijze de intentie iemand te beschadigen. En zeker niet de organisatie waar mijn hart lag en waar ik al zolang met zoveel liefde en plezier werkte. Helaas is dit me niet in dank afgenomen en kreeg ik een officiële berisping. Dat zou nooit zijn gebeurd als ik me achter een schuilnaam had verscholen en precies hetzelfde had geschreven.
Spijt? Nee, geen spijt want ik deed het met goede intenties, ik formuleerde heel zorgvuldig en ik hield het vooral bij mezelf.
Jammer? Ja, dat wel. Ik heb een tijd niet meer durven bloggen, het ging gewoon niet meer. Gelukkig is dat inmiddels over!
Natuurlijk wil ik mijn geblog niet vergelijken met echte schrijvers en echte boeken. Toch zie ik er wel dezelfde parallel in. Eigenlijk is een schuilnaam hetzelfde als iets anoniem publiceren. Anoniem en zonder de verantwoordelijkheid te nemen voor wat je schrijft. En daar hou ik dus niet van..
Maar J.K. Rowling mag het van mij!
