Die bijzondere zomer

Mijn laatste echte vakantieweek is begonnen. Volgende week heb ik ook nog een paar dagen vrij want ik begin nooit op een maandag te werken, maar dat is dus geen hele week meer.
Wat was het een bijzondere zomer, helemaal de zomer uit het beroemde lied van Gerard Cox: “Je hebt er maandenlang naar uitgekeken, de koude winter wou maar eerst niet om”, zo was het hier ook. Het bleef maar koud en toen ik half mei naar Zweden reed had ik een auto vol met warme kleren én een krat vol boeken en andere ‘slecht weer’ zaken. Maar dat liep anders want in Zweden was het al die weken ruim 25 graden. En die temperatuur is gebleven tot dit weekend!

Het was een zomer waarin ik mee heb gedaan aan 42 dagelijkse foto opdrachten die ik gebruikte om dagelijks te bloggen. Thuis, op Ameland en in Zweden, overal anders en altijd een uitdaging. Wat heb ik genoten van die opdrachten waardoor ik anders heb leren kijken en wat is het gek te moeten constateren dat bloggen inmiddels een lichte verslaving lijkt te zijn.

Het was ook de zomer waarin ik mijn weg zocht naar het Nieuwe Leven dat straks gaat beginnen. Waar ik me heel erg op verheug maar ook zo nu en dan nog een beetje bang voor ben. Waarin ik afstand heb genomen van de organisatie waar ik al zo vreselijk lang met heel veel liefde en plezier heb gewerkt.

Het was een zomer met een heuse hittegolf waar ik voor het eerst sinds jaren geen last van had omdat ik me realiseerde nóóit meer met een hittegolf te hoeven werken. En thuis hielp het badje van de buren zo goed dat de dagen omvlogen en ik toch van alles deed.

Het was een zomer waarin ik zes weken in Zweden was, mijn andere land. Waar ik intens heb genoten van de zon, de zee, de lieve vrienden, de prachtige natuur en de ongebreidelde vrijheid.

Een zomer met het loslaten van oude dingen en het omarmen van nieuwe ervaringen. Van natuurgeweld en omgevallen bomen. Van een prachtige tuin en eindeloze avonden buiten. Van oude vrienden en nieuwe contacten. Van nieuwe plannen en oude ideeën die opeens weer actueel lijken te zijn. Van opruimen en van weggooien.