Dipje

Vandaag werd ik al doodmoe wakker. Pas heel laat in slaap gevallen en wel spontaan rond negen uur op. En hoe blij ik ook ben dat ik weer op de hometrainer kan, ik kon het nu niet opbrengen. Was zelfs te moe om onder de douche te willen!
Baalde enerzijds van mezelf en vond anderzijds dat het geen slechte score was. Vandaag is de operatie precies vier weken geleden en eigenlijk is het de eerste echte dipdag! Heb er dan ook maar even aan toegegeven.

Om half elf kwam L op de koffie en zouden we samen boodschappen gaan doen. Aanvankelijk zou ik gisteren al boodschappen gaan doen met E. Maar toen die er na twee uur nog steeds niet was en ik smste of er soms wat tussen was gekomen kreeg ik een sms terug met “Ben in het zkhs met een gebroken heup!” Onbegrijpelijk en afschuwelijk! Inmiddels is ze geopereerd en zijn er drie platen geplaatst waardoor alles weer goed zou moeten komen. Heel veel sterkte vanaf hier!

Dus met L richting AH. Had een hele lijst in mijn hoofd en ben rustig met mijn karretje en een kruk langs alle straatjes gelopen. En ja, onderweg natuurlijk kletsjes met belangstellende bekenden waardoor het niet echt opschoot. Gelukkig kwam L me redden. Ze bleek al klaar te zijn met haar eigen boodschappen en lootste me door de kassa, pakte alles in en bracht de tassen naar de auto die ik maar met moeite bereikte en waar ik uiteindelijk trillend en met een kleddernat T-shirt in uit zat te hijgen! Thuis lijkt het heel wat maar dit soort exercities vallen nog niet mee….

Wat was het heerlijk dat L thuis alles uitpakte, de kachelhoutvoorraad aanvulde, de kattenbak voorzag van extra grit en gezellig koffie bleef drinken. Wat was het heerlijk daarna op de bank te kunnen vallen om wéér van het schaatsen te kunnen genieten.
En wat was het heerlijk om na de laatste rit als een blok in slaap te vallen om na een uur weer uitgerust wakker te worden!
Morgen weer op de fiets!