Voor de grote-schilderbeurt-met-alle-gevolgen-van-dien had ik de planken in de boekenkasten waar geen boeken maar ‘spullen’ stonden leeggemaakt. Dat het een beetje stoffig zou worden had ik natuurlijk wel bedacht en het was een goede aanleiding om nu eindelijk eens op te ruimen.
Zoals al eerder duidelijk was ben ik een verzamelaar. En ik verzamel niet alleen, ik ben ook onmiddellijk gehecht aan al die dingetjes. Stenen uit de landen waar ik geweest ben, mooie kaarten, Zweedse Dalapaardjes, handgemaakte doosjes van berkenbast, nog meer stenen, kleine cadeautjes, elanden, tomtes, bootjes, er komt geen eind aan.
Alles leeghalen voelde dan ook als het begin van de Grote Opruiming.
Toch wilde ik één plank met Zweedse aandenkens in stand houden.
De plank met de paardjes, dat was nog enigszins overzichtelijk.
Er deed alleen één complicatie voor want deze plank werd de laatste maanden een aantal keren per dag door Petter besprongen.
En dat niet alleen, hij mikt een voor een alle paardjes en andere dingen op de grond om vervolgens door te lopen om de foto’s die aan de muur hangen er af te tikken. Met alle gevolgen van dien.
Puber Pepijn doet alles van zijn grote broer na dus op een gegeven moment had ik twee katten samen op een lege plank.
Dus er moest iets gebeuren.
Ik heb wekenlang over dit probleem gedacht, naar de plank zitten kijken en zitten dubben over de oplossing/hoe ik de poezen de baas kon zijn. Opeens wist ik het, er moest een soort ‘vitrine’ komen.
Het mooiste zou natuurlijk glas zijn maar dat was te zwaar voor de constructie die voor mij uitvoerbaar was dus werd het plexiglas.
En een nieuw boormachientje! Eindelijk een reden om een nieuw boormachientje te kopen! De oplader en de accu van mijn oude Metabo deden het niet meer en een nieuwe accu bleek duurder dan een nieuwe machine. Op zich idioot maar wat heb ik nu een mooi klein handzaam licht machientje, precies geschikt voor mijn houten huis!
Dus ging ik na zeker tien jaar weer aan het klussen en wat heb ik er van genoten!
Genoten van het weer energie hebben om iets te bedenken en het dan ook nog uit te voeren,
van het merken dat ik het nog kan,
van het zien dat het zelfs mooi wordt!
En zo ontstond een anti-kat vitrine met al 
mijn Zweedse aandenkens. Alles netjes op de plank gezet, eindeloos geschoven tot het goed stond en als laatste het plexiglas bevestigd.
Het is nauwelijks te zien dus toen Petter zag dat al zijn lievelingsspeelgoed weer op z’n plaats stond sprong hij onmiddellijk op de vensterbank om op de plank te willen springen en stootte hij zijn kop! Niet een keer, niet twee keer maar minstens drie keer!
Hij begreep absoluut niet wat er aan de hand was en dat gold ook voor Pepijn.
Wat een voldaan gevoel!
Eindelijk weer geklust,
een heerlijk boormachientje gescoord,
maar één plank vol rommeltjes
die dan ook nog cat-proof is.
Wat een dag…
🙂
Dat ziet er puik uit. En niets levenopwekkender dan zelf iets creëren met je eigen handen.
En Petter kijkt letterlijk op zijn neus. Hahahaha.
Hah, hoe kom je eropaha een anti-katvitrine