Zo had ik dat gepland voor vandaag. Eerst bij nacht en ontij mijn bed uit om te gaan zwemmen, dan lekker aan de koffie bij de houtkachel, vanmiddag gezellig naar een vriendin en daarna een eenvoudige doch voedzame maaltijd bereiden.
Helaas, het liep anders want het stormde, dat zal niemand zijn ontgaan. Mijn kabouterhuisje stond op zijn fundamenten te schudden en alles klapperde. Het kattenluikje stond horizontaal zodat ik dat maar dicht heb gebonden en de poesjes kropen met z’n drieën onder het loeiende kacheltje.
In juli hadden we ook noodweer. Dat noemden ze toen een zomerstorm die vooral plaatselijk heel heftig was. Dat plaatselijk was hier, in zo’n drie vierkante kilometer waaiden er honderden bomen om.
Daarom zat ik nu eigenlijk heel ontspannen naast de kachel met het idee ‘alles wat niet stevig stond ís al omgewaaid”. Een idee dat hoofdzakelijk op gevoel en niet op ratio gebaseerd was.
Op een gegeven moment keek ik weer eens naar buiten richting tuin en vond het daar opeens zo anders lijken. Kon niet goed bedenken waarom want ik zag geen ongerechtigheden. Wel was het opeens erg licht….
Dus toch maar even polshoogte gaan nemen en ja hoor, een enorme gesteltak van de kastanje lag op het dak van het houthok en op het tuinhuis. En even verderop lag de oude vlierboom waar ik zo van hou.
De enorme kastanjetak verhinderde de doorgang, bovendien was ik bang dat hij bij een volgende rukwind alsnog door het dak of de openslaande deuren zou gaan. Dus de motorzaag maar weer opgezocht en me een doorgang gezaagd. Dat ging vrij eenvoudig, alles bleef muurvast aan het dak kleven en ik durfde niet verder met de zaag.
Enfin, lang in de wacht bij de overbelaste verzekering en nu maar zo gauw mogelijk iemand zien te bereiken die alles op een juiste wijze kan verwijderen.
En die een nieuw dakje boven de houtopslag kan maken. Dat is het ergste niet, ik ben er al met al genadig van af gekomen. Maar ik hoop dat we de stormen voorlopig gehad hebben want anders houden we hier geen boom meer over!
En dat mijn volgende vrije dag wél volgens planning zal verlopen…
Liesbeth jij zit wel eerste rang als het stormt. Wat zonde nou van die vlierboom. Soms is de natuur ongenadig.
Ja, het was al een hele oude boom en hij was ieder jaar weer zo mooi. Gelukkig staat er een jonge scheut naast, dat wordt t.z.t. wel weer een boom. Maar toch….
En de oude treurwilgen die de zomerstorm overleefden zijn nu op sterven na dood en zullen dus ook wel omgezaagd worden. Zo jammer!
Ik wandelde vandaag weer over het bolwerk en helaas ook daar zijn enkele treurwilgen niet zonder schade gebleven. Treurig gezicht.