Sinds mijn Nieuwe Leven is begonnen worstel ik met het begrip creativiteit.
Ik vind mezelf niet creatief, hooguit redelijk handig. En toch nam de behoefte aan een of andere actieve vorm van creatief bezig zijn de laatste twee jaar steeds meer toe.
Als kind had ik het op dat gebied niet echt makkelijk met een moeder die niets anders wilde dan tekenen en schilderen maar daar pas op veel latere leeftijd vorm aan kon geven. Wat ben ik nog steeds trots op haar dat dat haar zo goed is gelukt, mijn bijzondere moeder!
Of het door haar is gekomen weet ik niet zeker maar ik heb mijn hele leven een enorme drempel gevoeld om iets met verf of potloden te doen. Ik durfde het stomweg niet. Toch besloot ik vorig jaar een workshop te doen bij een vriendin, dat leek me een redelijk veilige manier. Het waren een aantal middagen waarop met verschillende technieken werd gewerkt en wat vond ik het leuk! Vooral het experimenteren met een soort waterverf vond ik geweldig om te doen. En laat ik nou van de winter bij een grote opruiming het oude reis-aquareldoosje van mijn moeder vinden…
De drempel om daar iets mee te doen bleef echter onveranderlijk hoog en er waren veel te veel escapes zoals de tuin, de fiets en heel veel andere dingen. En dat terwijl ik inmiddels zelfs over een tuinatelier beschik…
Dus besloot ik om alles dan maar mee te nemen naar Zweden want wie weet.
En nu staat het kratje met de verfspullen dus al ruim drie weken kant en klaar op de achterbank maar die drempel bleef.
Tot gisteren, aan de Zweedse zee op mijn lievelingsstrandje in Berga.
Het strandje waarop al zoveel is gebeurd.
Berga, waar ik genoten heb en verdriet heb gehad.
Berga, waar ik me zo thuis voel.
Opeens was het er – het gevoel het nu eindelijk eens te willen proberen! Dus het kratje uit de auto, me naast de rots die als tafeltje dienst kon doen geïnstalleerd met het schootkussen en uitzicht op de zee. En, niet onbelangrijk, ik was er helemaal alleen.
En wat heb ik genoten!
Niet zo zeer van het resultaat maar van het doen!
Van het eindelijk durven.
Van het spelen met kleuren.
Van het ontdekken.
Van het aquareldoosje van mijn moeder – wat zou zij er van hebben gevonden?
Het voelde of er een hele grote klont uit mijn lijf verdween, gewoon door het eindelijk te doen en het zo leuk te vinden! Wéér heeft het Zweedse wonder toegeslagen op een manier die ik niet had kunnen bedenken.
Waar zou het mee te maken hebben?
Met de stilte?
Met de rust in mijn hoofd die ik hier altijd weer terugvind?
Met het licht?
Met de zee?
Die zee waar ik zo ongelooflijk van hou en die maakt dat het licht hier zo bijzonder is.
Het Nordiska Aquarell Museet staat per slot niet voor niets hier op Tjörn. Ik wil er deze week absoluut nog heen en eigenlijk wacht ik op een dag slecht weer. Maar zoals zo vaak komt die niet…
Het zijn dagen vol zon, licht en ruimte. Wat geniet ik daar intens van en wat doen ze me goed na die eindeloze natte en moeizame winter.
En vandaag?
Vandaag schijnt wéér die zon en is er wéér die zee!
Wat mooi verteld! Ik geniet erg van jouw schrijsels (geen goed woord), maar deze keer voelde zo mooi.
Geniet en ontdek nog maar goed. Lieve groet,
Henny
Dank Henny! Helaas is Zweden nu bijna voorbij, gelukkig neem ik alle ervaringen mee naar huis!
Heerlijk Liesbeth, dat je de stap hebt genomen ! En ja, het genieten van de kleuren. dat is op zich al zo heerlijk. Ben blij voor je. Je hebt het trouwens geschreven als een mooie aquarel….
Blauw blijft de beste kleur! op je site, in je foto’s en vast ook in je aquarel! mooi!
Wat een geluk! Dat je daar nog veel meer van mag krijgen en natuurlijk ben ik ook wel benieuwd naar wat het is geworden. Alhoewel het mijzelf ook meer om doen gaat waar ik blij van word dan het eindresultaat.
Goed zo, lekker ‘ kleuren’! Liefs, Marga. Gotland is geweldig!,,
ik wacht in spanning op de uitnodiging voor de eerste tentoonstelling!! 🙂
Hou vol, het resultaat is veel minder belangrijk dan het plezier en en voldane gevoel!
Yes!!!!
Ik heb tijdens het lezen even een uitstapje gemaakt naar jouw bijzondere moeder, en daarmee wordt jouw verhaal nog completer! Ik vind het zo mooi dat je die stap gezet hebt, met dat mooie doosje van je moeder.
Je inspireert mij, Liesbeth, en dat is een groot compliment van mij aan jou! Daarbij geef je ook aan mij het Zweedse licht, de rust en natuur door. Dankjewel! 😀
Dank je wel Marjon, dat vind ik een groot compliment!
Het was een hele bijzondere ervaring.