Er schuift een hart voor de zon

Vandaag zat ik weer op Berga, mijn lievelingsstrandje.
Waar het behoorlijk hard waaide
Waar het niet echt warm was
Waar ik al zoveel heb meegemaakt

Alles kwam de afgelopen tien jaar langs hier op Berga.
Blijdschap, verdriet, ontgoocheling, verlies, diepe vreugde, het is er allemaal geweest.

En nu schuift alles in elkaar.
op hetzelfde moment dat er een hart voor de zon schuift

Mijn nieuwe broer en zussen met hun partners beginnen in te dalen,
na bijna een jaar dat ik durfde te geloven dat ze er echt waren.
En dat ik durf te geloven dat ze voor altijd zullen blijven, onvoorwaardelijk.
Dat ze bij me horen.

Bij mijn leven in mijn kabouterhuisje met mijn P’s, mijn tuin en mijn boomgaard
waar ik me eindelijk heb kunnen wortelen,
waar ik me nu nog gelukkiger voel.

Dat gevoel dat eindelijk écht tot me door begint te dringen
op het moment dat er een hart voor de zon schuift,
hoe mooi wil je het hebben?

En dat allemaal op dat strandje van Berga waar ik met twee truien aan zat omdat het koud was, hard waaide en er steeds wolken voor de zon schoven! Gelukkig had ik de wind in de rug, anders had ik het niet volgehouden maar nu was het heerlijk.

Wat ook heerlijk is om te ervaren is mijn energie.
De afgelopen twee jaar ben ik, als ik hier was, Tjörn eigenlijk niet af geweest.
Ik was óf in mijn appartement óf op een van de strandjes.
Omdat ik daarvan genoot maar ook omdat ik geen energie had om iets anders te doen.

En dat terwijl ik er vroeger altijd op uit trok, een rondje Orust was wel het minste wat ik deed.
Dus besloot ik daar gisteren weer eens te gaan kijken.
Ik begon bij Nösund, een plekje waar ik hele goede herinneringen aan heb.

Er is een hele lange steiger met aan de ene kant een hoge rots en aan de andere kant de zee.
Overal bootjes, steigertjes en bankjes, waaronder een heel speciaal bankje!

‘Puss Station’
Heel gezellig want puss betekent kus.

Het was leuk de lange steiger af te lopen en onderweg op de vele bankjes te kunnen zitten want dat moet ik tegenwoordig.

Na Nösund reed ik naar Mollosund. De weg er heen loopt langs een prachtige kust met kleine dorpjes zoals Edshultshall 
In Mollosund bleek alles gesloten, ik had het kunnen weten want het seizoen is voorbij en dan is het hier echt overal ‘stängt’. Maar in de jachthaven wapperde de Nederlandse vlag dus ik was niet de enige bezoeker!

En omdat ik toch onderweg was en de afstanden weinig voorstellen reed ik door naar Hallevikstrand. Ook weer een schitterend dorp maar helaas, geen koffie laat staan iets anders te krijgen! Maar het was ontzettend leuk alles weer te zien en te constateren dat er nog nauwelijks iets veranderd was.

Overal beginnen de herfstkleuren maar toch zijn er ook nog bloemetjes.
Ik vind het altijd weer fascinerend om te zien hoe er tussen en op de rotsen nog van alles groeit!

Nu verandert de lucht van zonnig en goud naar indrukwekkend en zwart.
Mijn uitzicht is zoals altijd weer schitterend!

En morgen?
Morgen begint het met regen.

De zon zal zeker weer gaan schijnen,
maar of er nóg een hart voorbij zal komen…