De zomer lijkt van de ene op de andere dag vertrokken en ik heb voor het eerst sinds half mei weer een lange broek aan. Mijn houtkacheltje brandt al twee dagen en de poesjes liggen er lekker onder en peinzen er niet over om naar buiten te gaan. Het stormt en door de enorme regenbuien kun je nauwelijks de overkant van de wal kan zien.
Vanmorgen schreef ik mijn MP’s en stelde al schrijvend vast dat ik voor het eerst van mijn leven niet opzie tegen de winter! Ik schreef deze MP’s op de laatste bladzijden van het boek waarin ik op zondag 30 maart begon. Wat een bijzonder half jaar is het geweest!
Een half jaar waarin ik worstelde om mijn hoofd boven water te krijgen en te houden.
Een half jaar waarin ik heel hard heb gewerkt om beter te bewegen en minder pijn te krijgen met wisselend succes.
Een half jaar waarin een van mijn beste vriendinnen en mijn maatje Pier overleden.
Een half jaar waarin dat Nieuwe Leven voortdurend aan de horizon wenkte maar nog niet binnen handbereik was.
Maar ook een half jaar waarin ik genoot van een maand lang Zweedse zon en zee.
Van de lange dagen buiten, mijn fietstochtjes en van de sauna die ik ontdekte en waar ik zo heerlijk heb gezwommen.
Van het besef dat er morgen weer een dag is.
Van de rust die er eindelijk begint te komen.
Van de plannen die ik heb voor de winter en waarop ik me verheug.
En nu lijkt het opeens herfst! En dat terwijl ik over een week weer naar Zweden ga en daar iedere dag hoop te zwemmen en buiten te kunnen zijn. Maar waar ik ook hoop op de mooie kleuren van de herfst die ik daar tot nu toe nog niet mee heb gemaakt.
Zou er nog een mooie nazomer komen?
Zo’n nazomer waarin de dagen wel korter worden maar waarin het licht van de zon zo prachtig laag staat waardoor alles een gouden glans krijgt.
Waarin de spinnenwebben ’s ochtends vol zitten met kleine zilveren pareltjes en het gras kleddernat is.
Zo’n nazomer die nooit op lijkt te houden ondanks dat er al overal kastanjes en hazelnoten liggen.
Vandaag was er geen sprake van een mooie nazomer en liet de herfst zich even zien. 
Van zijn slechtste kant.
Héél even want vanavond lijkt opeens die nazomer er te zijn.
En wat is dat licht dan toch prachtig!
Al die seizoenswisselingen vind ik juist wat het in Nederland zo mooi maakt.
Leuk om te lezen dat je voor het eerst niet opziet tegen de winter. Dat zegt toch wel veel over hoe je nu in je vel zit.
En over een week alweer naar Zweden! Hoei! Wat spannend! 🙂
Het is inderdaad al koud hè, lekker zo’n kachel. Hoop dat je lekker weer krijgt met je vakantie, dan heb ik dat vast ook! 😉
Tja, en dan trek je op zondagochtend, met enige tegenzin, warmere kleding uit de kast. Ik was er nog niet aan toe, maar je doet wat om je ledematen te vriend te houden. Ze hebben genoten van de heerlijke zomer
Het nazomerlicht is prachtig, maar je weet dan ook dat een nieuw seizoen in aantocht is.
Geniet in Zweden.
Herfst of nazomer?
http://t.co/7zpyQhS1Fi
#blog
RT @LiesbethvBerkel: Herfst of nazomer?
http://t.co/7zpyQhS1Fi
#blog
Herfst of nazomer?
http://t.co/YDHxHqVSkl
#blog