Het kleine zusje van Harry

Al vanaf mijn achtste ben ik een moeilijke ontbijter geweest. Natuurlijk moest ik iedere ochtend voor ik naar school ging gewoon een boterham eten. Met een glas melk. Maar het kostte altijd moeite en ik probeerde er zo veel mogelijk onderuit te komen.

Het zit hem in de tijd, ’s ochtends voor tienen vind ik iets eten nu eenmaal verschrikkelijk. Ik heb van alles geprobeerd, knäckebröd, muesli met en zonder fruit, alleen fruit, alleen een glas vruchtensap en ga zo maar door. De conclusie is dat eigenlijk alleen een gekookt eitje zonder moeite naar binnen wil. Op zich een goede oplossing maar de praktijk bleek lastig want dat eitje moet dan liefst wel warm zijn. Tijdenlang kookte ik een paar eieren tegelijk om dan iedere ochtend een koud eitje te eten. Het ging maar het was geen hoogtepunt.

Tot ik deze zomer het kleine zusje van Harry ontdekte: de elektrische eierkoker!
Wat een gemak. Een eitje er in, met het maatbekertje net zoveel water er in gieten voor een goed eitje (zacht, medium of hard) en aanzetten, en dat alles voor een diepte-investering van €12,95. Na een minuut of zeven begint de stoomfluit te loeien en is het eitje klaar. En dat bleek een hindernis. Want als die stoomfluit begint te schreeuwen kom ik net kleddernat onder de douche vandaan en als je Harriet niet direct uitzet wordt dat eitje toch te hard.

De oplossing was zowel onconventioneel als eenvoudig,
Harriet woont voortaan in de badkamer!
Het is letterlijk het ei van Columbus: eitje erin, aanzetten, onder de douche, stoomfluit, uitzetten, afdrogen, aankleden en ontbijten. Met een eitje dat lekker warm maar ook precies genoeg is afgekoeld om het te kunnen pellen.
Wel een beetje jammer dat ik deze mogelijkheid nu pas heb ontdekt,  zo’n twee maanden voor mijn prepensioen….