Het was mooi. Heel mooi.

Wat waren het prachtige weken op mijn eiland.
Weken met onafgebroken zon en buiten zijn.
Weken waarin ik weer ruimte kreeg.

Na de hitte van Møn was Tjörn een verademing.
Zon, wind en een zee op zwemtemperatuur.
En iedere keer is het weer bijzonder om in de zon op mijn strandje te zitten en aan de overkant boven de vaste wal dikke wolken te zien hangen. Gisteren zat de overkant zelfs de hele dag achter een nevel terwijl boven mij de lucht strakblauwe was.

En wat heb ik veel gedaan, beleefd, ervaren!
Vrienden op bezoek gehad en ze het eiland laten zien.
Heel veel gelezen.
Wéér met verf gerommeld.
Gezwommen.
Zweedse boodschappen gedaan en lekker gekookt.
Met Doris, het kitten van vier maanden oud, op de bank gelegen.

Een spontane uitnodiging door ‘Zweedse Nederlanders’ van het Zweden forum op Facebook – dank Linda! En ’s avonds over de kleine en vooral stikdonkere weggetjes terug naar huis in de hoop nu vooral géén eland tegen te komen!

Op Sundsby begroet te worden als stamgast met koffie ‘van het huis’ en als afscheid bij het weggaan een enorm stuk frambozentaart mee te krijgen voor thuis! Bij de ICA bekenden tegen komen en op mijn strandjes begroet worden door Zweden die daar dagelijks komen zwemmen en me inmiddels herkennen. Bijzonder is het contact met de zeer vitale Nederlands-Surinaamse-Zweed van inmiddels tachtig jaar die regelmatig langskomt!

Maar het allerbelangrijkste van deze heerlijke tijd is toch het licht, de rust en de ruimte van dit prachtige eiland. Ik geniet daar intens van en merk hoe goed het me doet om deze rust te mogen ervaren. Geen beslommeringen, geen televisie, geen gedoe, alleen genieten van de natuur en het buiten zijn.

Genieten van de laagstaande zon die een totaal ander licht over de rotsen laat schijnen dan de heldere zon van het voorjaar.
Van de bladeren die voorzichtig beginnen te kleuren.
Van de ontelbare appelbomen die stampvol appels zitten.
Van de stille zee en de naar het zuiden vliegende ganzen – langzaam kondigt de herfst zich aan.

Het graan dat nu bijna overal door de combines is verwerkt, de laatste Stiefmoeder-viooltjes zoals ze hier worden genoemd, de hei die de rotsen paars kleurt. de sedums en de laatste margrietjes – ze vormen het afscheid van de zomer.

En ik vertrek morgen naar huis.
Nog één dag vol zon op mijn strandje en dan naar de ferry.
Helaas is de A7 rondom Hamburg het hele weekend is afgesloten dus alles zal wel langer duren.
Ik heb besloten binnendoor te gaan en de Elbe-ferry te nemen. Dat is een prachtige weg en alles beter dan een eindeloze file.

Het is goed om naar huis te gaan en om met nieuwe energie plannen voor de komende tijd te maken.
Het was mooi. Heel mooi!