Een jaar vol records en de dagen lengen weer!

Het was een jaar met vele gezichten.
En met vele records!

Want het is de warmste 31 decembernacht sinds 1925.
In mei werd het warmte record uit 1894 verbroken.
Juni had de hoogste gemiddelde temperaturen sinds 1896.
Juli was de maand met de dag met de meeste neerslag sinds 1906.
Oktober had een storm waardoor in één keer alle kastanjes naar beneden kwamen.
December zorgde voor code rood met hier en daar 23 cm sneeuw.

Het was ook een jaar waar weer van alles vervangen moest worden in mijn kabouterhuisje. Dat varieerde van een keukenblok met een afwasmachine die meer dan dertig jaar oud en loodzwaar was tot een ereader, een dakgoot, een wasmachine, een laptop en mijn houten tuinstoelen. Er kwam een heuse airco op mijn slaapkamer en natuurlijk kwam dankzij poes Pientje de Energiewacht regelmatig voor het thermokoppel van de gaskachel.

Mijn tuin kwam onder invloed van het koude voorjaar erg langzaam op gang. Heel prettig want daardoor kon ik het redelijk bijhouden. Maar in mei kwam er een heuse hittegolf terwijl ik in Zweden was waardoor ik thuiskwam in een ontplofte groene zee. Met hulp van Willem en zijn mannen werd er enorm gesnoeid waardoor er opeens een tuin met allerlei doorkijkjes ontstond waar ik de hele zomer enorm van heb genoten. Ik maakte er zelfs een zitje met een werktafel!

In april vierde ik een prachtig jubileum: 40 jaar vriendschap met M, mijn beste vriendin. We hadden een geweldig weekend waarin we heel veel chocoladetaart aten, naar de tuinen van Mien Ruijs gingen, heerlijk gingen eten en ik een fotoboek van die veertig jaar maakte zodat we niets meer hoefden te vergeten. Wat een bijzonder weekend!

Begin mei vertrok ik naar ‘mijn andere land’. De P’s mochten nog één keer naar hun vertrouwde logeeradres dus ik besloot toch nog een keer wat langer te gaan en kwam pas half juni weer thuis. Eerst naar Møn, toen naar Tjörn, door naar het Siljanmeer, terug via vrienden in Asmansbo en tenslotte nog tien dagen ’thuis’ op Tjörn.

Ook hier records: op Møn natte sneeuw, hagel en 30C, rond het Siljanmeer in Dalarna waren de heuvels nog wit van de sneeuw en maakte ik eind mei de koudste nacht sinds 25 jaar mee in (-8C!).
Het weer was zo-wie-zo anders dan andere jaren want er was veel regen, veel wind, mist en vaak ook lage temperaturen. Toch genoot ik dik ingepakt met mijn rug naar de wind van de strandjes en van alle andere dingen die zweden zo heerlijk maken.

Het was ook een jaar waarin ik veel contact kreeg met mijn nieuwe Chinese vriendinnen. We leerden elkaar kennen in het DigiTaal Huis en ze trakteerden me op een geweldige Chinese maaltijd.
In de zomerperiode gingen we gewoon door met Nederlands spreken maar nu ook met de drie dochters erbij. We regelden een volkstuin vol pompoenen en sinds de zomervakantie komt de zevenjarige Mengjie iedere week samen lezen en praten. Inmiddels kletst ze me de oren van het hoofd en daar zijn we allebei best trots op.

De zomer was in mijn gevoel niet echt denderend. Dat lag deels aan mij want ik was tot weinig in staat maar ook het weer zat niet echt mee. Ik had de zomer-waar-nooit-een-eind-aan-leek-te-komen van vorig jaar nog in mijn hoofd. Toch leefde ik zoveel mogelijk buiten en genoot ik samen met de P’s intens van mijn tuin die iedere week anders was. En toen het al bijna herfst was ben ik eindelijk weer op de fiets gestapt want dat durfde ik na mijn val eigenlijk niet meer. Maar wat was het heerlijk en wat ben ik blij dat ik de hobbel heb genomen.

In september was ik nog twee weken op Tjörn waar Anna nog steeds over het eiland keek. Het weer bleef rommelen en zwemmen is er de hele zomer niet bij geweest – voor mij een record. Het waaide hard en er waren meer regendagen dan ik ooit heb meegemaakt. Maar ik genoot van mijn heerlijke appartement waar zelfs een fiets voor me werd geregeld, van de zee en van mijn vrienden. Met als voordeel dat ik bijna iedere dag cantharellen at want de herfst was echt begonnen.

En opeens was het december met dagen waarin het soms al om drie uur donker werd.
Dagen waarin het niet eens licht werd.
Dagen waarin het kacheltje altijd brandde en de P’s niet naar buiten wilden.
Dagen waarin ik steeds beter mijn 5 km op de hometrainer leerde te maken.
Dagen met een huis vol lichtjes en gezelligheid.

Nu is het 1 januari 2018 en beginnen de dagen weer te lengen!
Wat is dat toch heerlijk al weet ik heel goed dat de winter eigenlijk nog moet beginnen.
Maar de sneeuwklokjes zijn er al en de kerstrozen ook!

Ik wens al mijn lezers dan ook
het licht van de maan in een donkere nacht
veel prachtige zonsondergangen
en een regenboog die de weg wijst naar geluk!

Een licht, gelukkig en gezond 2018