Markt op Sundsby en naar huis – Thuis!

Zondag was mijn laatste dag op Tjörn.
Die laatste dag zit altijd vol met opruimen, de auto pakken, afscheid nemen en boodschappen doen.
Als het weer het toelaat nog even naar een strandje.
Boodschappen bij de grote Ica in Skärhamn en daar nog een rondje zee doen.

Meestal ga ik ook nog even koffie drinken in Sundsby maar daar was dit weekend de Höst Marknad (herfstmarkt) met heel veel bezoekers en heel weinig parkeerplaatsen. Maar op advies van Marina, de eigenaar, vroeg ik aan de parkeerwachten om een plekje en dat bleek de oplossing.
Er waren erg veel kraampjes van particulieren die zelfgebakken brood verkochten, wafels, jam, zelfgebreide mutsjes en truien en vachten van zelf geschoten wild.

Nu zoek ik al jaren naar een vacht om op een winterdag buiten op mijn tuinbank te gebruiken. Er waren veel prachtige schapenvachten maar die vond ik veel te groot, te duur en ook niet zo geschikt voor dit doel. Maar helemaal aan het eind was een klein kraampje met een oud echtpaar dat een paar vachten had liggen die me wel heel geschikt leken. Zij spraken geen woord Engels maar met hulp van de buurvrouw kwamen we een heel eind.
Het waren reeënvachten, uitstekend geschikt en zeer betaalbaar – blij mee!

Na de koffie met chocoladetaart nam ik afscheid van Marina en haar hele familie die wafels en andere heerlijkheden bakten en verkochten en reed ik naar de ferry. Het was zondag dus geen files in en rond Göteborg en ik kon zelfs direct doorrijden naar het autodek.

Tot mijn verbazing was de ferry afgeladen vol waardoor een hapje eten zonder dat van te voren geboekt te hebben onmogelijk bleek. Jammer dat ze me eerst ruim anderhalf uur lieten wachten om daarna te zeggen dat het niet meer kon…

De volgende morgen ging alles vlot. Het weer was prachtig en de rit door Duitsland (via Bad Segeberg, dat bevalt me prima) zonder één file. Ik krijg steeds meer het gevoel dat het door de week veel rustiger op de weg is dan in het weekend, zelfs in het voor- en naseizoen. De vrachtwagens houden keurig de rechterbaan en er zijn veel minder wegwerkzaamheden én veel minder campers en caravans.
Dus reed ik rond half drie Gorredijk binnen waar het inmiddels was begonnen te stortregenen.

Thuis!
Met drie uitstekend verzorgde P’s waarvan er twee lagen te slapen en nauwelijks bereid leken een oog open te doen. En nummer drie, mijn autistische Pientje, die een half uur buiten in de regen in het raamkozijn bleef zitten voordat ze naar binnen kwam.

Inmiddels brandde de houtkachel en dat was nodig ook want het was ontzettend kil en koud na het slechte weer van de afgelopen week. Bovendien kreeg ik mijn grote gaskachel niet aan en moest er dus al met de Energiewacht worden onderhandeld over een monteur.

Mijn grijze Petter wilde direct op schoot maar Pepijn was toch een beetje gepikeerd dat ik hem alleen had gelaten en ging demonstratief met zijn rug naar me toe zitten. Gelukkig ontdooide hij door de warmte van de houtkachel en toen even later de zon weer begon te schijnen nestelde hij zich tussen de nieuwe vacht en de boodschappen van de Ica – alles was weer goed!

Wat was het heerlijk weer in mijn eigen bed te slapen!

En wat was het fijn om te merken dat ik zoveel beter terugkwam dan na de vorige vakantie. Natuurlijk, het was veel korter en vijf weken geen fysiotherapie is niet te vergelijken met maar twee weken maar de voornaamste reden was toch wel de fiets. De hometrainer die ik van mijn gastvrouw te leen kreeg en die ik iedere dag een aantal malen gebruikte om toch te bewegen.
Die fiets heeft het verschil gemaakt!

Inmiddels ben ik al weer helemaal gewend, heb ik al weer vijftig baantjes gezwommen in de sauna, heb ik een hele bak heerlijke frambozen geplukt, ben ik nog steeds aan het uitpakken, zijn er hele goede voornemens over opruimen, loslaten en wegdoen, was ik bij een tevreden fysiotherapeut en heb ik al Zweedse koekjes gebakken voor het bezoek.

Het is heerlijk om thuis te zijn maar er gaat geen moment voorbij zonder Tjörn.
Tjörn met de strandjes, de zee, de luchten en het prachtige licht.
Twee thuizen dus altijd een klein beetje heimwee.
Maar hier zijn mijn P’s en mijn houtkacheltje, dat helpt!