Mijn kastanje

Toen ik eind jaren zeventig mijn huisje kocht stond er een klein boompje in de tuin.
Een kastanjeboompje, geplant door de zoon van de vorige eigenaar.
Hij had een doorsnee van nauwelijks tien cm en kwam tot halverwege het dak van de grote schuur die later mijn tuinhuis werd. Jarenlang wachtte ik tot er bloemen en dus ook kastanjes zouden komen en uiteindelijk gebeurde dat ook.
Zonder dat ik me daar echt van bewust was groeide de boom. Hij groeide en groeide en groeide tot er opeens nauwelijks meer zon kwam in mijn tuin! Hij was een enorme boom geworden!
Hij zorgde voor de onontbeerlijke schaduw maar om toch van de zon te kunnen blijven genieten moest er wat gebeuren dus werd hij tien jaar geleden rigoreus geknot. Het was geen gezicht en ook moest er onmiddellijk een parasol komen. Om al na een jaar te constateren dat er weer voldoende schaduw was zodat de parasol via marktplaats verdween.
De groeikracht van de boom is enorm!

Zowel in de hoogte als in de breedte.
Om dat een beetje binnen de perken te houden pakt Willem de hovenier hem toch zeker om het jaar flink aan. Dat gebeurt altijd in de winter als er geen blad aan zit. Het is dan een stuk overzichtelijker, geeft minder rotzooi en het is veel minder zwaar.
Maar nu was er een probleem. Toen ik twee weken geleden omhoog keek zag ik tot mijn grote schrik een enorme scheur in een van de hoofdtakken! En aan die tak zaten vele zware zijtakken. Ik zag de bui al hangen met de herfststormen voor de boeg! Dus Willem gebeld die direct na zijn vakantie kwam kijken en het met me eens was dat dit zo niet kon.
Het gaat me altijd weer aan mijn hart om die majestueuze boom te kortwieken. Maar deze keer moet het echt om ongelukken te voorkomen.

Vanmorgen om acht uur reed dus de auto voor met drie mannen en drie kettingzagen!
Ik heb blind vertrouwen in ze want ze weten precies wat ze doen. Ze zekeren zich, hebben beschermende kleding aan en maken een enorme pestherrie!
En zij dragen oorbeschermers, zij wel!
Voordat ik er goed en wel erg in heb zit Willem al boven in de boom en zit de boom vol touwen. Eerst wat zijtakken, dan de grote tak met de barst – alles komt keurig gestuurd naar beneden. En omdat ik geen zin heb om komende winter weer aan de gang te moeten wordt ook de grote vertakking van de hoofdstam aangepakt. Die is zeker vijftig cm in doorsnee en gaat er in zijn geheel af zodat er nog maar één stam overblijft.

Na anderhalf uur staat Willem weer op de grond. Alle dunne takken worden opgeruimd en de stammen in hapklare brokken gezaagd. Die kunnen in het houthok dat ik de afgelopen dagen met vereende krachten leeg heb gemaakt. Het lag vol met allerlei soorten houtjes: aanmaakhoutjes, timmerhoutjes, dennenappels, hardhout, afvalhoutjes etc.
Houtjes weggooien is natuurlijk geen optie voor een verzamelaar. Zeker niet als die in het gelukkig bezit is van een hoputkachel! Dus heb ik hard gewerkt om alles overzichtelijk in dozen op te bergen zodat het klaar is voor gebruik.

Om tien uur was alles klaar! De tuin werd nog even schoon geblazen en de stilte keerde weer.
En ik?
Ik heb een blokje op mijn houtkachel gelegd en ruim een uur liggen slapen…..