Mijn tuin terug - wat een geschenk! En dat vinden er meer...

Langzaam maar zeker rommel ik de nazomer in.
En ik niet alleen, de tuin ook.
Er bloeit nog veel maar hier en daar begint het verval in te treden, terwijl de late bloeiers nu steeds mooier beginnen te worden.
Wel worden de avonden korter en het licht steeds mooier.
Want wat ligt mijn walletje er mooi bij in de avondschemering!

Om me heen hoor ik mensen klagen over deze zomer.
Zo zou het te koud zijn geweest of veel te veel hebben geregend.
Ik begrijp daar niets van want dit is nu zo’n zomer dat ik onafgebroken buiten ben geweest.
Iedere dag buiten, in mijn korte broek.
Echt iedere dag!

Ja, soms regende het. Gelukkig want ik heb deze zomer erg vaak de vijver bij moeten vullen en in het ergste geval ging het regenscherm naar beneden.
En ja, soms waaide het maar wat zat ik dan lekker in een van mijn beschutte hoekjes.

Eigenlijk hoeft er niet zo veel meer te worden gedaan, mede dankzij de grote beurt door mijn tuinmannen begin juni. Het is echt heerlijk dat ik nu ook tijd heb om te genieten en niet onafgebroken bezig hoef te zijn.
Dat is nieuw, ik kan me nauwelijks herinneren dat ik ooit zoveel tijd heb gehad om te genieten!

Het is dan ook een goede les voor me geweest – leren dat je niet alles meer zelf kunt.
Mijn tuin betekent zoveel voor me dat ik er niet aan moet denken hier weg te moeten.
En met de hulp van die onvolprezen tuinmannen hoeft dat dus ook niet!

Het is prachtig om te zien hoeveel bijen er zijn.
Ze komen vooral af op de uitbundig bloeiende Guldenroede en op de roze hemelsleutel die iedere dag een beetje meer roze wordt.
Als de zon erop schijnt krioelt het echt van de bijen en vlinders!

Natuurlijk ben ik niet de enige die geniet, ook de P’s zijn de hele dag buiten.
Op zoek naar spannende dingen maar liever nog gewoon op schoot.
En Pepijn liefst de hele dag!

Binnenkort moeten ze het even zonder me doen want Zweden wacht en voor het eerst gaan ze niet uit logeren maar blijven ze thuis.
Een spannend experiment want eigenlijk vind ik het maar niks ze alleen achter te laten.

Gelukkig zullen ze geweldig verzorgd worden door mijn Poetsparel en haar dochter die zelfs met een vriendinnetje een paar nachtjes in het tuinhuis komt logeren.
We beginnen met twee weken en we kijken hoe dat gaat.
En ik mag iedere dag appen als ik ondanks alles tóch ongerust ben!

Wie ik ook zal missen zijn mijn Chinese vriendinnen.
Het is zo mooi om te zien hoe hard ze hun best doen om dat vreselijke moeilijke Nederlands te leren.
De oudste meisjes (11 en 13 jaar) hebben huiswerk van school maar ook van mij. Samen met hun moeder en hun kleine zusje van 7 jaar praten ze iedere dag een uur Nederlands, lezen ze hardop een Nederlands boekje en appen ze mij in het Nederlands. En ze schrijven dagelijks een verhaaltje!

Het leek mij belangrijk dat ze meer Nederlands zouden horen dus haalden we een cd met verhaaltjes uit de bieb. Toen bleek dat ze geen cd-speler hadden, ook niet in hun laptop! Ik besloot een oproep te doen op Facebook en binnen een half uur reageerde een vriendin met het aanbod van een prachtig apparaat waar ook de tv of de pc op kunnen worden aangesloten.
Ze wisten nauwelijks wat ze moesten zeggen… Heel veel dank M&M!

En nu wordt er geluisterd en gelezen! Ze hebben het grote boek van Jip en Janneke gekocht, ze kunnen naar de verhaaltjes luisteren terwijl ze lezen en ze sturen me appjes waarin ze aan het voorlezen zijn. Alle vier!