Møn onder alle weersomstandigheden!

Wat was het een verademing om met mijn nieuwe C3 door Duitsland te rijden.
Drie files waarvan eentje van ruim een half uur stapvoets rijden en geen centje pijn – leve de automaat!
Ik reed in Puttgarden om 16.30 de ferry, om 18.00 de Mønbrug over en om 19.00 uur het erf van Tiendegaarden op.

 

Het is een beetje thuiskomen al is het Møn van nu niet te vergelijken met het Møn van vorig jaar!
Toen was het 32 graden en waren er overal indrukwekkende graanvelden waar druk werd geoogst.
Nu halen we de 10 graden amper en is het hele eiland bedekt met schitterende knalgele koolzaadvelden.

Ondanks de slechte weerberichten was het gisteren een prachtige dag! De dag begon met een strakblauwe lucht dus ik besloot direct naar Møn’s Klif te gaan en wat was het daar mooi.
Het voorjaar is hier pas net begonnen, veel bomen zijn nog kaal of krijgen net zachtgroene blaadjes.
Møn’s Klint stond vol witte bosanemoontjes in een door de bomen schitterend gefilterd licht, net een sprookje.

Helaas zit een wandeling er niet meer in maar wat heb ik genoten. Ik was er zo goed als alleen, ook dat was een heel verschil met vorig jaar toen er echt tientallen campers reden. Ik kon dan ook overal stoppen, even uitstappen en foto’s maken.

Het bleef prachtig zonnig weer dus ik zocht het stenen strandje waar ik vorig jaar zat op. Toen stormde het en maakte de branding op de rollende stenen een oorverdovend lawaai. Nu was het vrijwel windstil, was de zee azuurblauw en kwam het enige geluid van de vogels in het bos achter me. Het was warm genoeg om in een T-shirt en een korte broek maar die lag nog thuis omdat ik hier absoluut niet op gerekend had. Stoeltje, voetenbankje, ereader – niets meer te wensen!

Toch kwam er nog weinig van lezen. Er was zoveel te zien en ik had nog een hoofd vol hersenspinsels. Ook het gesprek met twee ontzettend aardige Deense gasten zat nog in mijn hoofd, het Engels kost me zoveel moeite en ik word er doodmoe van maar vond het zeer inspirerend.

Ach, ik ken het van alle andere vakanties, ik moet eerst afkicken en tot rust komen. ‘Thuis’ uit mijn hoofd zetten en dat viel deze keer niet mee want ik vond het erg moeilijk om weg te gaan. Maar ik weet ook dat ik het gewoon moet laten gebeuren en de tijd moet nemen om een beetje bij te komen.

In de loop van de dag begonnen er wat wolken te komen en de wind nam toe. Er moest een sweater aan en zelfs een donsjack en uiteindelijk vond ik het mooi geweest dus alles weer ingepakt. Ik zat amper in de auto toen het begon te druppelen, prima timing!

Onderweg naar huis zag ik de buien van over de zee aankomen, ze zagen er indrukwekkend uit.
En dat waren ze ook!
De druppels veranderden in een stortbui, daarna in een hagelbui die werd besloten met natte sneeuw en de temperatuur zakte binnen een paar minuten naar 4 graden!

 

Thuis in ‘mijn’ appartement even opgewarmd (het is hier zó warm dat ik permanent een raam open heb!) en daar was de zon weer.
Nog even een blokje om naar een Deense bageri voor iets bij de koffie want die Deense bakkers zijn echt onovertroffen.

Inmiddels werd het weer kouder dus lekker naar huis om daar nog even wat te drinken met de Denen en daarna lekker onderuit te gaan op mijn riante bank. Nog steeds met een druk hoofd…

Toch heb ik als een blok geslapen om vanmorgen weer een heerlijke ontbijtmand aangereikt te krijgen van Susanne, de eigenaar van Tiendegaarden: twee eitjes, melk, muesli, vlierbloesemsap, een doos vol kaas- en vleeswaren, fruit en drie soorten overheerlijk brood! Genoeg voor een gezin van zes…

 

Vandaag doe ik het kalm aan.
Ik ben een beetje moe van het harde werken in de tuin thuis, van het pakken en weggaan, van de reis hier naar toe en van de indrukken van gisteren. Bovendien regent het zo nu en dan, zelfs het konijn dat hier voor de deur zit is kleddernat!

 

 

En morgen?
Morgen schijnt de zon weer!