Herfst, nazomer, zomer – alles kwam langs op Tjörn.
Prachtige dagen vol zon aan mijn strandjes.
Stormachtige dagen met regen- en zelfs even een hagelbui.
Rustige grijze dagen.
En het is altijd goed want het is thuis.
Het is wonderlijk me te realiseren dat zowel het komen als het weggaan steeds ‘gewoner’ wordt.
Vroeger zat ik zingend in de auto als ik de Tjörnbrug opreed en vond ik het weggaan vreselijk.
Maar nu hoort het er gewoon bij, zowel het komen als het gaan – het komt zoals het gaat.
Inmiddels ben ik weer in mijn andere huis, in Friesland.
Waar de P’s op me zaten te wachten en Pepijn besloot tóch even een uurtje boos te zijn.
Waar de tuin eigenlijk nauwelijks iets veranderd was en
waar ik eindelijk kennis maakte met K, mijn oppas uit Griekenland!
Wat heeft ze goed voor de P’s en mijn landgoed gezorgd en wat was het fijn om te horen dat zij het ook naar haar zin heeft gehad. Wie weet komt ze nog wel eens! Ik merk het altijd zo goed aan de P’s hoe er voor ze is gezorgd. Dan zijn ze rustig en in hun gewone doen – heerlijk om ze zo aan te treffen!
Het is fijn om thuis te zijn, vooral omdat ik me zo ongelooflijk uitgerust voel.
Het lopen lijkt beter te gaan, ik slaap nog steeds goed dankzij de medicatie (op een enkele nacht na) en ik voel dat vooral dát de sleutel naar meer energie en kwaliteit lijkt te zijn.
Zelfs de terugreis ging moeiteloos, Duitsland leek niet zo druk als in juni en aan boord heb ik uitstekend geslapen.
En nu ben ik hier al weer meer dan een week.
Heb ik al zes dagen gefietst op mijn nieuwe hometrainer die geluidloos blijkt te zijn.
Heb ik al weer gezwommen.
Heb ik in de tuin gewerkt, mijn grote werkblad opgeruimd en zeker honderd kapotte potten weggegooid, zelfs niet de scherven bewaard voor in andere potten want al emmers vol met potscherven…
Zijn mijn Chinese meisjes bijna iedere dag geweest om te vertellen over van alles.
De oudste was voor het eerst van haar leven op werkweek was geweest, spannend in vele opzichten.
Helemaal naar Normandië.
Ze zag voor het eerst van haar leven de zee, praatte een week lang Nederlands en kwam zó blij terug!
Ze nam zelfs een cadeautje voor me mee: een echt Chinees theepotje.
De tuin is rustig aan het aftellen naar de herfst.
De rozen bloeien uitbundig, sommige hortensia’s beginnen voorzichtig opnieuw, de Guldenroeden zitten stampvol bijen, de lijsterbessen hebben nog nooit zoveel knaloranje bessen gehad, de hazelnoten vliegen je om de oren en de oogst is in geen jaren zo overvloedig geweest. Zou dat een voorbode zijn van een strenge winter?
Natuurlijk doen zich ook weer kleine huiselijke rampen voor. Ik vroeg me al maanden af waarom mijn ‘rode stoel’ (de Peel van Stokke) zo wonderlijk aanvoelde. Dus nu eindelijk op mijn knieën op onderzoek om een grote scheur in de metalen kantelvoet te ontdekken. Met dank aan Pommel, de enige P die van een hoge plank direct op de hoofdsteun sprong waardoor de stoel met een enorme klap naar achteren viel om weer naar voren te klappen om Pommel de keuken door te lanceren!
Het Prinsje blijft een kostbaar poesje!
Tja, wat nu? De stoel is zestien jaar oud en zeer intensief gebruikt. Ik leef er in, naast mijn kacheltje.
Lezend, slapend, pratend – de enige stoel waar ik echt heerlijk in zit.
Ik heb er een nacht van wakker gelegen om toen te besluiten dat dat onzin was en dat er natuurlijk een nieuwe moest komen. Nieuw, want aan de bekleding is dat intensieve gebruik natuurlijk inmiddels wel af te lezen.
Gegoogled want de Peel wordt niet overal verkocht en een fantastische zaak gevonden waar ik mee kon overleggen.
En laten die nu nieuwe kussens, nieuwe bekleding (óók voor het bijbehorende voetenbankje) en een nieuwe kantelvoet kunnen leveren? Die ze op mijn houten voet willen monteren.
Bijzonder want die is inmiddels vervangen door een lelijke metalen vierpoot. Bovendien hebben ze een actie in september met 20% korting!
Zo heeft ieder nadeel toch weer zijn voordeel…
Kortom, alles gaat zo als het gaat en het is goed.
Ik vind het heerlijk om thuis te zijn,
het kacheltje brandt weer en er komt een nieuwe stoel.
Maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet even op mijn strandje ben,
op Berga aan de zee,
aan de zee van het Noorden.
En wie kan dat beter verwoorden en bezingen dan Paul van Vliet,
Hagenees en zanger over de zee van het Noorden.
Want met nieuwe muziek en met andere woorden
zal ik hier altijd verwonderd weer staan
en zingen over de zee, de zee van het Noorden,
daar voel ik mij Thuis, daar kom ik vandaan!
Fijn Liesbeth dat het voorspoedig gaat. Lekker met je haard aan, dat hebben wij nu net ook gedaan. Het is vandaag lekker zonnig in Värmland maar je begint de herfst al goed te voelen.
Trevlig velg!
Henny
Het was weer héérlijk lezen, Liesbeth….en je hebt groot gelijk van die stoel….
Wat een geweldige stoel om te zien. Interessant ontwerp. Ik zou niet denken dat je daar lekker in kan zitten maar weet ook hoe stoelen kunnen bedriegen wat uiterlijk betreft.
Super dat je de stoel kunt laten maken. Dat wordt weer vele uren zitplezier.