Nederlandse les – een uitdaging!

Vanmorgen lag ik op mijn rug te drijven in het buitenbad van de sauna.
Er was nog niemand.
De zon scheen tussen de wolken door.
Er zong een lijster.
Hoog in de lucht buitelden zwaluwen.
Ik had niets meer te wensen.

Het is echt mijn ‘heilige dag’ geworden, die wekelijkse saunadag. Behalve dat ik ontzettend geniet van de rust en het water word ik er ook beter van. Toen ik terug kwam uit Zweden en het allemaal niet meer wilde zwom ik met moeite en pijn dertig baantjes, drie keer tien en dan moest ik stoppen. Vandaag zwom ik er moeiteloos tachtig!  Niet in één keer, want de jacuzzi is er ook nog. En de koffie. En een tosti met een glaasje sap. Een gezonde dag dus!

In de tuin verandert van alles. De hortensia’s worden steeds mooier, de aardappels-uit-de-pot zijn gerooid en ik had een emmertje vol, van de lathyrus wordt bijna dagelijks geknipt maar het meest geniet ik nu van de stokrozen. Ik heb ze heel lang niet meer gehad maar nu staan ze in volle glorie te bloeien, steeds weer een verrassing welke kleur er tevoorschijn komt.

Wat ook een ‘heilige ochtend’ is geworden is de Nederlandse les. Het Digi-Taal Huis waar ik vrijwilliger ben heeft een zomerstop maar omdat P, een van de Chinese deelneemsters, nog maar heel weinig Nederlands begrijpt waardoor ze erg geïsoleerd is besloot ik met haar door te gaan. Gelukkig doet K ook mee want zonder tolk is het allemaal wel erg ingewikkeld. K spreekt behalve Chinees ook vloeiend Engels en heel goed Nederlands en dat helpt!

Afgelopen vrijdag hadden we dus met z’n drieën afgesproken maar wie schetst mijn verbazing dat er vier en later zelfs vijf deelnemers stonden! P had haar dochters van elf en dertien meegenomen en aan het eind van de ochtend kwam ook de jongste van zeven even kijken. De twee oudste meisjes zitten in een schakelklas maar vertelden dat daar vooral Engels en Arabisch wordt gesproken, dat helpt natuurlijk niet echt. En als je dan ook nog erg verlegen bent valt het allemaal niet mee.

We bedachten met elkaar dat er vooral heel veel naar Nederlands geluisterd moet gaan worden.
Thuis spreken ze geen woord Nederlands (begrijpelijk) maar ze horen het ook nauwelijks.
Dus maakten we harde afspraken! Ze gaan iedere dag:
– een uur naar Sesamstraat kijken
– elkaar een kinderboekje voorlezen
– een uur Nederlands met elkaar praten
– en mij een appje sturen wat ze die dag hebben gedaan.

En ze doen het! Ik krijg bijna iedere dag een appje. Zo liet P weten “Vandaag ik met mijn dochter een uur Nederlands praten, maar ik paart veel fout.” En “Goedemiddag. Vandaag ik met mijn dochters kijken Sesan Straat”. Wát een prestatie, ze durft nu terwijl dat het afgelopen jaar een van de grootste problemen was. Ik ben zó trots op ze en wat is het mooi dat ze me nu zo vertrouwt!

Zo vliegen de dagen en de weken voorbij. Ik ben bijna de hele dag buiten, heb leuk bezoek, zag het prachtige nieuwe huis van M&W die op een ‘Vriendenerf’ zijn gaan wonen, kreeg een nieuwe buurvrouw met wie ik gezellig koffie dronk en fiets op de HT waar ik ook merk dat het heel langzaam wat beter gaat.

En ik blijf me verbazen over mijn Pepijn die opeens weer als een eekhoorn tegen de deur van het tuinhuis opklom om daar rustig een uurtje op te gaan liggen – dat kan toch nooit lekker zijn…

Het leek wel of de hemel boven mijn walletje in brand stond!
Dat krijg je met die buien.
Mij hoor je niet klagen want de tuin krijgt zo genoeg water,
en wat ziet het er wonderschoon uit!

En morgen?
Morgen is er weer Nederlandse les!