Nieuw bed

Eindelijk was het zo ver. De opgebroken straat maakte dat er ruim zes weken geen auto voor mijn deur kon komen dus mijn nieuwe bed kon niet worden bezorgd. Begrijpelijk want een waterbed is heel veel gesjouw. Maar nu ging het dan toch gebeuren.

De mannen zouden komen tussen een en twee. Ik was er klaar voor, had al zoveel mogelijk opgeruimd, de stekker eruit, geen rommel in mijn smalle gangetje etc. dus wat mij betreft kon de operatie beginnen. Om twee uur was er nog niemand. Om drie uur ook nog niet. Maar om half vier reed de auto voor. Ze bleken verdwaald te zijn in deze wereldstad! Kan gebeuren.

Eerst het oude bed, een operatie op zich. Grote pomp naar boven, slang in de toilet en het leegpompen maar. Ruim vierhonderd liter water is best veel en ze konden niets beginnen voor die grote zak leeg was. Na een half uur was dat ongeveer zo. Helemaal leeg lukt nooit dus al met al toch een heel gesjouw om die zware zak naar beneden te krijgen. Daarna de rest demonteren. Viel ook niet mee want alles zat met ontelbare beugeltjes en schroeven in elkaar.
Toen zagen we (ik was dat allang vergeten) dat de houten vloer óm het bed heen was gelegd. Op zich niet erg maar het nieuwe bed had een ladenblok en de laden zouden niet open kunnen vanwege die opstaande vloer. Er moesten dus stevige houten planken onder het nieuwe bed om alles op de goede hoogte te krijgen.
Wat is het dan weer goed dat ik nooit wat weg doe! Na even zoeken toverde ik vier hardhouten planken van de juiste dikte tevoorschijn – wie wat bewaard die heeft wat!

Gelukkig waren het twee geweldige mannen. Ze bleven opgewekt en waren ook niet te beroerd even een nieuw bedlampje op te hangen. En met veel geknutsel zat rond half zes het frame van het bed in elkaar. Randen er in en de waterzak geplaatst. “Waar zit hier de warmwaterkraan?” was de volgende vraag. Tja….. 

Het warme water moest uit de badkamer komen en daar was de slang waarschijnlijk niet lang genoeg voor! Mijn voorstel was om  de kortste weg te nemen en het dan maar buitenom te doen: de slang door het raam van de logeerkamer, door de achterdeur en dan naar de badkamer waar de enige aansluiting was die op de betreffende slang paste. En dat lukte met nog tien cm speling!
Alle ramen en deuren dus open terwijl het stormde en stortregende….

Rond kwart voor zeven zat het bed vol, er ging 450 liter water in en kon de lucht er uit worden gepompt. Tijdens het vollopen werden de laden in elkaar gezet en de troep opgeruimd want alles lag vol met dozen, plastic, schroeven, oude onderdelen en hout wat over was. En al die tijd heb ik met stijgende  verbijstering naar dat nieuwe bed gekeken. Het moest wat hoger zodat ik er makkelijker uit kan komen. Had dat zelf een beetje geschat en bedacht. Nou, hoger is het! Het lijkt wel een podium waarop iemand ligt opgebaard!

 Maar ook hier geldt weer dat ik niet moet oordelen over de eerste indruk.Want het opmaken is nu een fluitje van een cent, zowel door de hoogte als door de andere constructie. En het eruit komen gaat moeiteloos dus dat belooft veel goeds voor na de heupoperatie en bovenal, het bleek heerlijk te liggen! Het kostte dan even wat moeite en bijna vijf uur werk en het ziet er heel raar uit omdat de randen er omheen (waar van alles ligt zoals de telefoon, de wekker, mijn medicijnen, water etc.) ergens in de diepte en bijna onbereikbaar zijn, het is een wereldbed! En ik timmer wel weer een extra plankje om alles wat hoger te krijgen, zo is alles in mijn kabouterhuisje uiteindelijk opgelost!