Ik had het me zo voorgenomen.
Nieuwe functie, nieuwe zeer gedreven collega, nieuwe kansen.
Maar wat vind ik het moeilijk.
Het is zo lang mijn ‘eigen winkeltje’ geweest waar ik met hart en ziel heb ingekocht en verkocht.
Waar ik in de loop van de jaren steeds beter leerde welke producten de winkel uitvlogen en voor welke dingen je wat meer moeite moest doen.
Waar ik door schade en schande leerde wat je écht in huis moest hebben en wat wel even wachten kon.
Waar ik leerde welke klanten oprecht geïnteresseerd waren en welke alleen even vluchtig binnen kwamen lopen om iets van de toonbank te grissen.
Waar ik leerde vertrouwen op mijn intuïtie maar ook op de intuïtie en de mening van anderen.
Het winkeltje waar ik met heel veel liefde en plezier iedere dag weer de deur open zette en nieuwe uitdagingen aan ging.
Natuurlijk, er waren dagen dat het niet leuk was. Dat er zoveel klanten waren dat ze niet allemaal even goed geholpen konden worden. Of dat gevraagde producten niet geleverd konden worden.
Of dat ik bleef zitten met dingen waar ik toch helemaal op had vertrouwd.
Na vele jaren groeide het winkeltje uit zijn jasje. Er kwamen steeds meer nieuwe producten en zowel de vragen als de klanten veranderden. Gelukkig werd hier op ingespeeld en kwam er een nieuwe collega zodat ik sinds januari nog maar een deel van het winkeltje hoefde te runnen.
Ik verheugde me er erg op: samen inkopen, samen de verantwoordelijkheid delen, samen kijken wie wat het beste kan, samen klanten werven, daar kon het alleen maar beter van worden.
En dat het beter wordt geloof ik nog steeds maar het is ook moeilijk!
Moeilijk om niet steeds te zeggen ‘dat hebben we al eens geprobeerd’ of ‘dat werkt zo niet’ of ‘we hebben het altijd zo gedaan en daar is iedereen aan gewend’….
Soms is dat ook echt zo en wil ik voorkomen dat zij haar neus stoot. Of dat ze energie stopt in dingen die niet werken. Of waar geen budget voor lijkt te zijn.
En dat terwijl die frisse wind juist zo nodig is, die wind die van alles overhoop gooit en het stof uit de etalage blaast.
Het zal allemaal wel op z’n plaats vallen en natuurlijk wennen we aan onze nieuwe winkel en aan elkaar. Toch zal ik moeten leren loslaten. En me realiseren dat het helemaal niet erg is om iets aan te pakken dat al eerder is geprobeerd!
Loslaten dat het voelt als falen van mij, al schrijvend voel ik dat het daar eigenlijk om gaat.
Dat gevoel van falen om zien te buigen tot het samen anders gaan doen, open en zonder oordeel.
Samen in dezelfde winkel met een groter en vernieuwd assortiment, daar gaan we voor!
