Pareltjes

Sinds ik alleen (en daar bedoel ik mee zonder gezelschap) met vakantie ga heb ik gemerkt dat het leggen van contacten zoveel makkelijker gaat dan wanneer je met z’n tweeën of met meer bent. Je bent dan toch vaak wat meer op elkaar gericht. En hoewel mijn vreemde talen op een zeer bedenkelijk niveau staan en mijn Zweeds de kinderschoenen nog lang niet ontgroeid is heb ik toch steeds weer ontzettend leuke ontmoetingen onderweg.

Vandaag was het weer zo’n eindeloos zonnige dag. Een beetje wind waardoor het niet te warm werd, een azuurblauwe zee met kleine rimpeltjes en een strakblauwe lucht. Ik zat heerlijk te lezen afgewisseld met regelmatig een rondje zwemmen. Het strandje is populair, veel Zweden komen al of niet met hun kinderen even zwemmen en in de zon zitten. Soms met een heel diner of een barbecue, meestal alleen met een thermoskan koffie. Maar niemand zit er zo lang als ik, ik heb nu eenmaal vakantie. En regelmatig komt er iemand langs die me vaak al eerder heeft zien zitten en vraagt waar ik vandaan kom. Bij het ‘uit Holland’ reageert bijna iedereen enthousiast en wordt vervolgens gevraagd hoe ik het hier vind. Natuurlijk komt er van mij dan een zeer gemeende lofzang op Zweden! Vanmiddag ging dat ook weer zo. We praatten even door over de verschillen tussen onze landen en over hoe mooi Zweden is. Een ‘zo maar’ gesprekje over niets speciaals. En wat is het dan bijzonder om te bedankt te worden voor het leuke gesprek!

Toen ik naar huis reed kwam ik langs het oude boomgaardje waar ik al foto’s van maakte in de winter en in het voorjaar. Ik dacht dat het oude appelbomen waren maar er bleken pruimen aan te zitten. Dus gestopt voor een foto. Net als in het voorjaar kwam de oude eigenaar van de boomgaard naar buiten. Ik herinnerde me nog dat hij echt geen woord Engels sprak en dat het lastig communiceren was. Nu was dat weer zo, maar toch begreep ik uit zijn Zweeds dat hij me aanbood pruimen te plukken! Hij haalde zelfs een plastic tasje van binnen voor me en ging met me mee de boomgaard in. Heel zorgvuldig zocht hij een aantal bomen uit waar hij stevig aan begon te schudden en ja hoor, het regende pruimen! We hebben ze samen opgeraapt, ik heb heel vaak ’tack så mycket’ gezegd – en we begrepen elkaar prima!

Pareltjes vind ik deze korte ontmoetingen. Mensen die oprecht belangstelling hebben en met wie je iets wezenlijks uitwisselt. Hoe kort en hoe onbeholpen dan ook, het is iedere keer weer een cadeautje.