Iedere keer denk ik weer dat ik een lege agenda heb en iedere keer blijken er toch weer allerlei afspraken ingeslopen te zijn. Over het algemeen alleen maar leuke afspraken met heel veel lieve vrienden die op bezoek komen, nuttige afspraken zoals gisterochtend weer voor het eerst naar het warme oefen-zwembad en praktische afspraken zoals vanmorgen naar de garage voor de APK.
Ik werd rond zeven uur wakker van een eindeloos dieselende auto vlak onder mijn slaapkamerraam: de buurman die te lui was om te krabben en bijna een kwartier zijn auto liet draaien. Nachtvorst dus. Me nog even lekker omgedraaid want dat kan inmiddels weer en een uurtje later opgestaan.
Het beloofde een schitterende dag te worden veel zon en weinig wind en ik reed met veel plezier tussen de weilanden met overal vogels en bloeiende katjes door naar mijn garage.
Daar werd ik verwelkomd met koffie, tijdschriften en een goede stoel en het zou een uurtje duren voor het weer klaar was. Ik zat heerlijk te lezen en realiseerde me opeens dat ik het helemaal niet erg vond om te wachten – Nieuw Gedrag!
Ik haat wachten, ben ongeduldig en heb altijd allerlei dingen in mij hoofd die nog moeten. Afspraken zoals deze moesten altijd op vrijdag, de dag dat ik niet werkte en waarop ook zoveel andere dingen moesten. Iedere minuut wachten was me er dan een te veel.
En nu zat ik op mijn dooie gemak te genieten van de koffie en het leuke gesprek dat ik met een andere wachtende klant had. Zo maar zonder enige vorm van ongeduld of stress.
Na bijna een uur kwam de boodschap dat ik eigenlijk twee nieuwe banden moest hebben en dat het over drie maanden tijd was voor de tweejaarlijkse beurt. Na wat overleg kon die beurt ook nu direct alleen zou dat dan nog twee uur extra vragen. Ik stond net op het punt te zeggen dat ik daar geen bezwaar tegen had toen er een ander aanbod kwam: we brengen je nu naar huis en brengen vanmiddag de auto terug! Wat een geweldig gebaar, zo maar spontaan.
Dus een half uurtje later zat ik in mijn eigen tuin te genieten in de stralende zon onder een strakblauwe lucht. De hazelaar stak prachtig af met zijn (of haar?) gele katjes, overal zoemende hommels en opeens vloog het eerste gele vlindertje van het seizoen voorbij.
Poesjes naast me op de tuintafel en heel veel vogelgetjip – ze hebben er weer zin in!
Wat een voorrecht om daar in alle rust van te kunnen en mogen genieten.
lente en rust, wat wil een mens nog meer?
Helemaal niets!