Sprookjesachtig

Zo mooi als nu heb ik Zweden nog nooit gezien.
Meestal ben ik twee weken eerder hier én het voorjaar is ook hier een maand vroeger dan anders.
Waar het land in het voorjaar bedekt is met een tapijt van witte bosanemoontjes is het nu een overweldigende bloemenpracht. De lupinen zijn overal en daar doorheen weeft het fluitenkruid zich samen met paarse ooievaarsbekken, akeleien en allerlei andere bloemen. Vooral de lupinen zijn indrukwekkend, hele velden vol staan er.

Vandaag scheen de zon volop en was het warm. Zocht dus mijn plekje aan het meer op en heb daar heerlijk liggen lezen en slapen.

Het is wonderlijk om het grote verschil met Tjörn, het eiland aan de Westkust, te merken. Waar daar de geluiden de stilte juist groter maken was het hier precies andersom.
Er was voortdurend geluid, variërend van speedboten met ronkende motoren tot ieder half uur een paar minuten lang de trein. En van allerlei vogels tot grasmaaiers, auto’s met trailers waarop bootjes die naast me te water werden gelaten en mensen op de vlonders bij de huisjes.
Iedereen kwam naar buiten om van de prachtige dag te genieten maar stilte was ver te zoeken. Iets wat ik totaal niet had verwacht.

Vanavond heb ik mijn schade ingehaald door heel lang aan het meer bij het hotel te zitten. Het was windstil, de zon scheen laag over het water en overal sprongen visjes omhoog om als zilveren vlinders over het water te dansen. Hier en daar wat vogelgeluiden en ver weg toch heel soms weer die trein. Wat een stilte, wat een avond!

Helaas kwamen rond een uur of tien de muggen opzetten, (het enige nadeel van dit prachtige land) die me naar binnen joegen. Om nu achter de laptop te zitten met uitzicht over het meer en een roze-rode zonsondergang.
Sprookjesachtig!