Stroomstoring en sneeuw

Bijtijds op want mijn Poetsparel zou om half negen voor de deur staan. Nu heeft ze de sleutel en gaat ze lekker haar eigen gang maar toch. Het viel me niet mee om me los te rukken van mijn dekbed want helaas val ik nog steeds pas heel laat in slaap. En dan is ieder half uur er een.
Dus naar beneden waar tot mijn verbazing alles nog donker en stil was.
Geen Poetsparel. Misschien verslapen? Alles kan natuurlijk.
Na een half uur toch maar even gebeld. Niemand thuis. Jammer, vooral van die korte nachtrust!

Houtkachel aangemaakt, poesjes naar binnen en koffie.
Veel koffie.
Buiten bleef het donker en somber dus ik besloot me voorlopig lekker met een boek naast de kachel te installeren. Zat net goed en wel toen alle lampen uitfloepten. En de koelkast. Alles.
Na het drama van mijn bijna spontaan ontbrandende stoppenkast schrik ik toch altijd weer. Maar de buren hadden ook geen stroom, geruststellend dus.

Terug naar de kachel, de koffie en mijn boek.
Koffie? Geen stroom!
Boek? Geen licht!
Gelukkig wel een heerlijk kacheltje maar ik realiseerde me weer hoe ongelooflijk afhankelijk we zijn van electriciteit. Natuurlijk kon ik koffie zetten zonder stroom, maar waar was de oude koffiefilterhouder?
Ach, zonder koffie gaat het ook maar het drukte me weer eens met mijn neus op de feiten.
Ik heb dan wel zonnepanelen maar als ik het daarvan moet hebben…

Alles overdenkende ben ik heerlijk in slaap gevallen om na een uur wakker te worden van de aanfloepende lampen. Buiten was het nog steeds donker maar het licht was totaal veranderd, het sneeuwde! Grote vlokken die zelfs bleven liggen.

Na een uurtje hield het sneeuwen op en werd het heel langzaam wat lichter. De tuin was voor even veranderd in een witte wereld.  Alle ongerechtigheden en dat zijn er heel veel in mijn ontplofte tuin, waren bedekt met een prachtig wit lakentje. Zelfs de kabouter was wit.
Helaas een kortstondig genoegen. De temperatuur liep op en binnen een uur was alles verdwenen.

Toen toch maar even boodschappen doen maar dat bleek geen goed idee. Ik zag te laat de lange rijen voor de kassa’s. Maar omdat er ook lege kassa’s waren en Albert Heijn altijd snel is met een kassa erbij drong het niet echt tot me door.
Ook hier had de stroomstoring toegeslagen. Alle kassa’s waren van slag. Een aantal deden het helemaal niet meer en bij de drie nog werkende kon er niet worden gescand en moesten alle codes handmatig worden ingevoerd…

Wat ben ik op zulke momenten toch blij dat ik niet meer werk. Dat wachten wel vervelend maar niet erg is. Bovendien was het heel gezellig in de lange rijen want zo’n gebeurtenis verbroedert! Iedereen had begrip, was opgewekt en hielp waar dat even nodig was. De winkel was zelfs een uur dicht geweest – geen verlichting én geen pinautomaten meer!

Weer thuis, boodschappen opgeruimd, kacheltje opgestookt, koffie gemaakt en genoten van alles wat het weer deed. Al was dat wel met een bezorgde ondertoon want die afhankelijkheid zat me toch niet lekker. Gek dat ik me dit opeens realiseerde. En nog gekker dat ik het ’s avonds al weer vergeten was want oh wat went het weer gauw!

En mijn Poetsparel?
Die bleek per ongeluk een dubbele afspraak te hebben gemaakt en kwam de volgende dag.
Achteraf gelukkig maar want zonder stofzuiger…