De opdracht van dag vier luidde ‘waarde’.
En ik kon er de hele dag over na denken want ik vertrok van het eiland Tjörn om naar Tolvsbo in Dalarna te gaan. Een sprookjesachtig mooie tocht van ruim zes uur rijden over schitterende binnenwegen. Een stralende dag, de zon door berken met hun lichtgroene blaadjes, overal bloeiende krentenbomen, appelbomen en wat noordelijker nog witte bosanemoontjes.
Tolvsbo is de plek waar ik naar toe ging toen ik besloot om eens met de auto naar Zweden te willen (in plaats van met de zeilboot) en dat ‘alleen’ te willen ondernemen.
Voor het eerst in mijn leven alleen met vakantie en voor het eerst met de auto naar Zweden – het was een heel avontuur!
Ik had het adres via een interview in de krant met de nieuwe Nederlandse eigenaren. Zij hadden het net gekocht en vertelden dat zij zich vooral rentmeester voelden van deze prachtige plek en daar graag anderen van wilden laten mee genieten.
Ik kende Zweden vanaf het water en vanuit de boeken van Astrid Lindgren. En toen ik aan het eind van de dag .na een lange reis het erf van Tolvsbo op reed was het of ik er hoorde. Het voelde als thuiskomen. Dat is nu negen jaar geleden en in die jaren is dat gevoel alleen maar sterker geworden. Zelfs zo sterk dat ik er mijn zestigste verjaardag heb gevierd. Midden in de winter met mijn Nederlandse én Zweedse vrienden. Een belevenis om nooit te vergeten.
Tolvsbo is thuis en wat is het waardevol om dat te mogen voelen.
Een thuis op twee plekken, hoe bijzonder is dat?
Het enige nadeel is dat ik nu al negen jaar altijd heimwee heb…
