In mijn vorige blog schreef ik al over de winter.
Die eindeloze natte, kille lange winter en de last die ik daarvan had.
Maar die ook een rollercoaster bleek waardoor ik in een depressie raakte.
En dat pas veel en veel later begreep.
Of dat ook voor mijn P's zo werkte weet ik
Lees meer...
Wat is het een feest, zo'n klein Prinsje in huis!
En wat is het goed gegaan met het wennen.
Pepijn was óm na een paar dagen en Pientje doet gewoon of hij niet bestaat.
Maar er is wel een hindernis want Pommel heeft een pootje met een strikje!
Toen hij nog gewoon bij zijn moeder
Lees meer...
Na een vlotte thuisreis uit Zweden was het heerlijk om weer thuis te zijn.
Thuis met mijn P's, mijn kacheltje, mijn tuin en mijn eigen bed.
Met de laatste rustige dagen met veel aandacht voor de P's die het tijdens mijn afwezigheid prima hadden gehad. De laatste rustige dagen met
Eindelijk begint het verdriet te slijten en wordt Pepijn weer een beetje zijn oude zelf.
Hij verdwijnt iedere ochtend naar buiten voor zijn dagelijkse ommetje om pas tegen de middag weer binnen te komen, me even goeiendag te zeggen en weer naar buiten te gaan.
Ik ben er blij om
Het begint langzaam te wennen, een leven zonder Petter.
Verdriet slijt, zelfs bij Pepijn.
Hij gaat sinds twee dagen 's ochtends weer een uurtje uit zichzelf alleen naar buiten om vervolgens binnen te komen rennen en zich op me te storten. Want stel je voor dat ik er niet meer
Lees meer...
Mijn angst die ik had na het overlijden van Petter kwam uit.
Pepijn had verdriet.
Overdag ging het nog wel want door de hitte waren de P's sloom en lagen ze vooral veel in de schaduw te slapen.
Maar 's avonds sloeg het toe en liep hij jammerend te zoeken.
Iedere avond weer.
Nog geen week geleden kwamen de bloeduitslagen van mijn zieke Petter.
Alle organen waren prima alleen had hij een flinke bloedarmoede.
Dat leek niet onherstelbaar dus we gingen ervoor!
Toch ging hij hard achteruit maar de sondevoeding en alle medicatie zouden hem er doorheen
Lees meer...
Langzaam maar zeker rommel ik de nazomer in.
En ik niet alleen, de tuin ook.
Er bloeit nog veel maar hier en daar begint het verval in te treden, terwijl de late bloeiers nu steeds mooier beginnen te worden.
Wel worden de avonden korter en het licht steeds mooier.
Want wat ligt
Vanmorgen lag ik op mijn rug te drijven in het buitenbad van de sauna.
Er was nog niemand.
De zon scheen tussen de wolken door.
Er zong een lijster.
Hoog in de lucht buitelden zwaluwen.
Ik had niets meer te wensen.
Het is echt mijn 'heilige dag' geworden, die wekelijkse saunadag.
Lees meer...
Het is al bijna weer zo ver, Zweden roept!
Maar wat moet er nog veel gebeuren en wat is het ongelooflijk lekker weer!
De tuin barst uit zijn voegen. Het voorjaar duurde precies drie dagen toen de zomer toesloeg en het prachtige zachte voorjaarsgroen is al bijna vervangen door het
