Wat is slaap toch een wezenlijk onderdeel van het leven. En wat is het een belangrijke voorwaarde om te leven!
Als je makkelijk in slaap valt, door slaapt en uitgerust wakker wordt heb je geen idee hoe bijzonder dat eigenlijk is.
Vroeger had ik dat ook niet. Bij mijn vrienden stond ik bekend om mijn vaste slapen en mijn altijd en overal in slaap kunnen vallen.
We zeilden veel en er zijn meer foto’s van mij dat ik ergens lig te slapen dan dat ik actief met het zeilen bezig ben…
Ik had in die tijd twee wekkers en zelfs daarmee was het twijfelachtig of ik ze zou horen.
Wakker worden was dus niet eenvoudig, in slaap vallen wel.
Overal en altijd, moeiteloos.
Helaas is dat in de loop van de jaren veranderd. Eerst het steeds moeilijker kunnen liggen door de langzaam erger wordende pijn in heup 1. Toen de overgang waar ik vrij moeiteloos doorheen zeilde, alleen het in slaap vallen werd opeens een probleem. Door mijn steeds drukker wordende baan kwam ik in een vicieuze cirkel want eenmaal in bed begon ik door te malen over alles wat er nog moest. Daar kwam andere narigheid bij en opeens realiseerde ik me dat ik een slaapprobleem had.
Gelukkig heb je daar pilletjes voor en alleen al het weten dat ik zo’n inslaper kon slikken als dat nodig was maakte het in slaap vallen makkelijker! Desondanks slikte ik ze ook regelmatig, vooral als ik wist dat ik de volgende dag moest presteren. En dat was vaak het geval.
Wat was het een enorme winst toen mijn oude heup vervangen werd door prachtige nieuwe onderdelen van titanium en porcelijn – alle pijnklachten verdwenen als sneeuw voor de zon en ik kon weer liggen!
Dan zou het slapen vast ook weer lukken…
Maar helaas, al snel volgde heup 2 en werd mijn baan alleen maar heftiger.
En mijn slaapproblemen dus ook.
Inmiddels heb ik twee geweldige pijnloze heupen en een Nieuw Leven dat me steeds beter afgaat. Piekeren is er nauwelijks meer bij, ik geniet van iedere nieuwe dag, ik fiets, ik zwem, ga naar de sauna, doe soms wat nuttigs, zorg goed voor mezelf en leef met de dag. Mindful dus!
Alleen dat slapen blijft een probleem dat nu weer onder druk staat van mijn gescheurde schouder. Dat letsel begint gelukkig te genezen maar inmiddels heb ik een forse en zeer pijnlijke peesontsteking in mijn bovenarm (met dank aan de krabpaal!). Liggen wil niet en alles doet wéér pijn.
Dus slapen ho maar!
En zelfs nu ik niet meer hoef te presteren, uit kan slapen en mijn eigen ritme kan bepalen voel ik weer hoe groot de invloed van niet-slapen is. Het beïnvloedt alles. Mijn concentratie wordt slecht waardoor er van alles misgaat, lezen is geen optie, ik ben prikkelbaar wat voor anderen vervelend is en waar ik me dan weer schuldig over voel, ik vergeet alles, ik kan me er niet toe zetten naar buiten te gaan, etc. En vooral, ik ben ongelooflijk moe. Moe, moe, moe.
Zelfs te moe om te slapen.
Maar… na drie nachten echt geen oog dicht gedaan te hebben was het vannacht een topper!
Op tijd naar bed, ruim voldoende pijnstillers én een slaappil en daar was eindelijk de slaap.
Bewusteloos tot de wekker ging en als herboren wakker.
Herboren met het gevoel de hele wereld weer aan te kunnen.
Energie voor gezellig bezoek, voor boodschappen en kletsjes met onverwachte bekenden, van alles geregeld, mijn Zweedse huiswerk nog net op tijd gedaan, hout gehaald, gestofzuigd en de kattenbak schoongemaakt want dat was hard nodig.
Slapen om uit te rusten. 
Slapen om energie te krijgen.
Slapen om te herstellen.
Slapen om te kunnen leven.
Wat hebben die poesjes het dan toch makkelijk.
Was ik maar een poes…