Wat was het een prachtige tocht van Friesland naar Kiel. Overal bloeiend koolzaad, boomgaarden in volle bloei, weiden vol sappige gele paardenbloemen en de eerste seringen. Ook veel reeën en roofvogels.
Ik reed deze keer niet alleen maar met G&K, vrienden die voor het eerst naar Zweden gingen en hun caravan bij zich hadden. Gezien de voorspelde files besloten we niet door de Elbe tunnel te gaan maar een stukje om te rijden. Doordat ons rij-tempo verschilde spraken we af bij de boot. En hoe het kwam kwam het, opeens zag ik dat ik vlak voor de tunnel was… Geen probleem want ik reed er bijna alleen! Heb het nog nooit zo rustig gezien.
Eenmaal aan boord genoten we van het riante buffet. Heel veel visjes, variërend van allerlei soorten zalm tot (ongepelde) garnalen en kreeftjes. Lekker maar erg arbeidsintensief.
De reis verliep prima al deed ik geen oog dicht. Het bed was te smal en alles piepte en kraakte. Geen succes dus. Viel uiteindelijk in slaap om even later gewekt te worden door de boodschap dat de winkel open was. Voor veel passagiers een belangrijk onderdeel van de reis gezien de hoeveelheden drank die werden gekocht. Je kon zelfs steekkarretjes kopen voor de dozen!
Om 9.30 reden we van boord. Alles duurde eindeloos want er moesten drie rijen auto’s in één baan worden geperst, logistiek loopt het allemaal nog niet zo lekker bij de Stenaline. Ook was er alcoholcontrole en ja hoor, ik moest blazen!
Rond half elf reed ik hier het erf op – thuiskomen!
Wat is dat toch bijzonder, het voelde of ik hier gisteren nog was. Ieder weggetje van het eiland zit ergens in mijn hoofd, Zweden lijkt er gewoon altijd te zijn.
De auto leeg, de caravan op de goede plek gezet, koffie gedronken met G&K en een rondje strandjes. En wat is het leuk om al die lievelingsplekjes met vrienden te kunnen en mogen delen!
De lucht was blauw, de zon scheen tussen de wolken door en het waaide. Sterker nog, het stormde.
Op een van de strandjes zagen we prachtige ganzen met een heleboel donzige kleine gansjes én ik zag de eerste twee zwaluwen langs scheren.
Van zitten was geen sprake, de golven sloegen over de stenen en in de wind kon je elkaar amper verstaan. Maar wat was het mooi en wat hou ik toch ontzettend van dit eiland!
Na de strandjes naar de ICA voor de eerste boodschappen, een glaasje wijn in de caravan en nu als vanouds op mijn ‘eigen’ kamer.
Of ik niet weggeweest ben.
En dat ben ik ook niet want Zweden zit in mijn hoofd en in mijn hart.
Altijd.
