Thuis!

Een troosteloze dag met stortbuien en storm maar dat kon de pret niet drukken, rond tien uur was alles verdeeld over twee auto’s en reden we richting Friesland! Wat een zooi moest er mee terug: twee tassen vol kleren, een stoel, een douchekruk, een laptop, een zak met boodschappen, een luchtbed (voor de logeerpartij voorafgaande aan de operatie), een kratje met ‘losse flodders’, mijn rugzakje, schoenen, krukken, etc. etc. Maar alles paste!

Rond half twaalf stonden we hier voor de deur. Binnen was het ijskoud maar dankzij de grote gaskachel en de houtkachel die binnen een minuut lekker brandde was het al snel op temperatuur. B&P haalden de auto’s leeg en verdeelden alles strategies over mijn kabouterhuisje. Wel heel raar hier geen poezen aan te treffen trouwens! Gelukkig worden die maandag gebracht want het is erg onwennig zonder poes op schoot.

P stortte zich op de televisie want zonder ontvangkastje moest er van alles gebeuren om op tijd naar de 5000 m schaatsen te kunenn kijken! En dat lukte hem via de analoge ontvanger. Kijken gaat prima, opnemen etc. is onmogelijk. Toen alles klaar was vertrokken B&P richting Leeuwarden voor een bezoek aan het nieuwe Friesche Museum. Dat kan ik straks ook weer, naar musea!

Ik was me aan het installeren toen de telefoon ging. Ziggo! Weer een nieuwe jongeman die begon met het aanbieden van excuses. Hij had alles gelezen (ook mijn blogs) en hij schaamde zich voor de slechte service. Dat waren we roerend met elkaar eens. En…. de bestelling van een nieuw kastje werd nu voorbereid! Het lijkt wel de lancering van een raket naar de maan, zo ingewikkeld schijnt het allemaal te zijn. Er kwam een heel verhaal over een ander soort ontvanger die draadloos was en op mijn netwerk moest passen en ik zag de bui al hangen. Dus heel assertief gevraagd of Ziggo mij, gezien alle ellende én het feit dat ik met mijn krukken onmogelijk op de grond kan gaan liggen om een kastje te installeren, niet een monteur kon sturen. En dat kon! Natuurlijk duurt het nog wel twee weken maar dat maakt me niet uit. Kortom, het gaat nu echt goed komen! En omdat ik ze zei dat ‘communicatie de sleutel naar succes is’ werd alles ook nog eens bevestigd via een tweede gesprek én via twitter! Een mooiere thuiskomst had ik me niet kunnen wensen.

En nu heb ik de stapel post gesorteerd, de tijdschriften uitgezocht, het een en ander uitgepakt, Sven, Jan en Jorrit naar de medailles zien rijden en wat telefoontjes gepleegd. Toch weer een hoofd vol adrenaline maar dat ebt nu langzaam weg. Nu staan de kippenpootjes in de oven en ga ik straks lekker eten aan mijn eigen tafel. En daarna lekker liggen op mijn eigen bank.

Het was een fantastische periode met zoveel lieve zorgen en hulp waar ik verschrikkelijk dankbaar voor ben. Dankzij B&P en hun ongebreidelde gastvrijheid ben ik zo snel en zo goed hersteld dat ik het hier allemaal weer alleen kan – een heel verschil met het herstel na de vorige heup!

En hoe fijn het ook was, het is ook weer heerlijk thuis te zijn ondanks alle beperkingen van dien. Want ik ben mijn eigen valkuil en doe natuurlijk veel te veel. Nu direct al weer. Daar ga ik mee ophouden! Ga onderuit voor de buis naar alle sporten kijken die er zijn, zelfs naar het rodelen en naar curling!
Na vier geweldige weken ( min drie ziekenhuisdagen) weer thuis. Thuis is thuis!