Het viel niet mee om weg te gaan. Mijn laatste dag op ‘mijn’ eiland was een windstille dag met een blauwe lucht en zon – eindelijk! Toch nog even in mijn korte broek aan de zee. Mijn nieuwe vriendin kwam nog even dag zeggen en ik genoot voor het laatst van mijn stille strandje dat nu écht stil was zo zonder wind. Ben zo lang mogelijk blijven zitten maar moest natuurlijk toch naar de ferry in Göteborg. En wat was het bizar dat ze daar constateerden dat ik een dag te vroeg was…
Dat is me nog nooit gebeurd, tot het laatst aan toe bleef deze vakantie anders dan alle voorgaande! Gelukkig kon ik omboeken want nu het zo ver was wilde ik toch echt naar huis.
De terugreis verliep prima en rond drie uur stond ik voor mijn deur en liep ik zonder om me heen te kijken in een ruk door naar de tuin. Wat een ongelooflijke verrassing was dat! Door het koude en droge weer hier is alles prachtig aangeslagen en niet als een gek gaan groeien. Het ziet er mooier uit dan ik in mijn stoutste dromen had durven verwachten, ben er zó blij mee!
Natuurlijk, er staat overal koolzaad, zevenblad, winde en kweek maar het is te overzien. Ik heb er weer grip op en het is weer helemaal mijn tuin, inclusief het rode dak van de timmerfabriek die er nog steeds staat. En voor ik er erg in had was ik al een uur aan het wieden…
Toen toch maar de auto leeg gaan halen, ongelooflijk wat daar altijd weer uitkomt. De was in de machine, de boodschappen in de koelkast en alle zomerkleren gewoon terug in de kast. Want die waren de tas niet uit geweest.
Het was wel een beetje stil zonder de poesjes maar gelukkig werden die de volgende dag gebracht.
En ook dat ging totaal anders dan anders want ze kwamen niet alleen. Mijn poezenvrienden bleken met Petter&Pepijn naar een Burmezenshow te zijn geweest! Nou haat ik kattenshows omdat ik het niet mijn verdienste vind hoe ze eruit zien dus dat was een geheel nieuwe ervaring voor ze. Het resultaat was echter overdonderend. Allebei de beste in hun klasse, Pepijn the-best-of-all en Petter kreeg de beker ‘lieveling van de keurmeester’.
Tjongejongejonge, ik had geen idee wat ik in huis had.
En het bleef niet bij bekers. De hoofdprijs was een prachtige draagmand waar drie poezen in kunnen, een grote zak milieuverantwoord kattengrit en tassen vol blikjes en snoepjes. Zelfs een tandenborstel met tandpasta, het moet niet gekker worden.
Gelukkig ging het uitstekend met ze en waren ze vooral nog net zo lief als altijd. Pientje gaf als vanouds Pepijn een grote bek toen hij te dichtbij kwam en ze verdwenen al snel achter elkaar door het kattenluikje om de hele tuin te besnuffelen.
En nu zit ik buiten aan de tuintafel te bloggen. In de zon op mijn eigen ‘landgoed’.
We zijn weer thuis!
Welkom thuis genietse van de zon morgen.
welkom thuis en fijn dat je weer zo op je eigen landgoed geniet! Wat fantastisch hebben de poezen het gedaan zeg!
Welkom in Nederland, in je eigen huis met je kampioenen. De was droogt onder je handen, een verlengde vakanti en de korte broek niet te ver in de kast stoppen, want het is heerlijk weer.