Een week geleden arriveerde ik na een prachtige tocht door dit prachtige land weer op Tjörn.
De zon scheen, alles bloeide en ik reed mijn vaste route langs mijn bekende plekjes.
Een ijsje en wat cadeautjes in Sjötorp aan het Götakanaal, de grote meren – alles is zo vertrouwd.
En hier stond mijn ‘eigen’ appartement weer voor me klaar, wat is dat toch een groot voorrecht!
Toch was het allemaal een beetje anders dan anders want iedereen was druk met de voorbereidingen voor het feest van Gerda die zeventig zou worden en ik mocht er bij zijn. Meer dan veertig vriendinnen en vrienden, kinderen en kleinkinderen maar ze zijn veel gewend bij Lekander en voor een diner met dansen na draaien ze hun hand niet om.
Er waren toespraken en er werd gezongen en iedere keer vier keer hoera geroepen! Het zingen doe ik vrolijk mee maar de Zweedse toespraken waren soms moeilijk al begreep ik de strekking meestal wel. Het was ontroerend om te zien hoe alle kinderen, partners en kleinkinderen op hun eigen manier bijdroegen en Gerda was het stralende middelpunt.
Eigenlijk ben ik altijd vreselijk verwend geweest met het weer. Natuurlijk, er ging wel eens iets mis maar ik ben toch gewend de meeste dagen stralende zon te hebben en de hele dag buiten te zijn want zo ging het nu eenmaal meestal. Dat was nu echt anders, vooral ten aanzien van de temperatuur. Het is deze hele vakantie nooit boven de achttien graden geweest en heel vaak er behoorlijk onder!
Andere jaren zwom ik veel, kwamen de Zweden zwemmen en waren er altijd gezinnen aan de strandjes te vinden maar nu was het stil. Ook de zwemsteigers liggen nog op de kant te wachten op de zomer. Gelukkig waren er ook prachtige dagen met heel veel zon en een strakblauwe lucht.
Alles bloeit hier, van de eindeloze seringenhagen tot de gele weilanden vol boterbloemen.
Ook waren er dagen met veel wind en zag ik de buien hangen aan de overkant, boven de vaste wal.
De wind kwam deze dagen vooral uit het Zuiden en dat hielp want dan kan ik naar Berga, dan heb ik daar de wind in de rug in plaats van uit zee.
Van Berga hou ik het allermeest.
Van het wonderschone licht.
Van de zwaluwen die rakelings over mijn hoofd naar hun nestje scheren.
Van de intens blauwe lucht of de zwarte wolken aan de overkant.
Van de wit met zwarte eidereenden.
Van de aalscholver, de twee zwanen en de roofvogel hoog in de lucht.
Van de rotsen en van ‘mijn’ steen die mijn voetenbankje is.
Van het gekabbel, het getjilp, de wind, het gefladder en van het dieseltje in de verte.
Van de schuimstrepen op het water en van de witte strepen in de staalblauwe lucht.
Van de golven van het ver weg voorbij varende grote schip.
Van het grote geschenk dat ik hier weer mag zijn.
Er mag zijn.
Maar er is meer dan alleen de zee op Tjörn en wat is er beter om op een regendag naar de schitterende expositie van Arne Isacsson in het Nordiska Aquarell Museet te gaan waar ik vol verbazing heb gekeken naar een film waar hij aan het werk was. Hij gebruikte veel pigment en veel water dat hij er ogenschijnlijk zo maar opgoot en hij legde daar vervolgens een aantal lagen vloeipapier overheen die hij flink aandrukte en er voorzichtig weer afhaalde.
Het leek of hij zo maar wat deed maar wat moet deze kunstenaar een verstand van zijn materiaal hebben gehad! Mijn handen jeukten om het ook te proberen en dat ga ik misschien ook nog wel doen. Niet om het resultaat maar om te spelen met verf want dat begin ik langzaam maar zeker leuk te vinden.
Hij maakte ook een aantal schilderijen met ‘waterplanten’ als onderwerp.
En ik zag ze in het echt!
Het was heerlijk om hier te zijn, ik hou zo ongelooflijk van dit eiland en van mijn plekje hier.
Toch begin ik steeds meer aan thuis te denken en dat heeft vooral met mijn lijf te maken.
Eigenlijk is 4.5 week te lang. Dat leek vorig jaar al zo en dat is nu nog veel duidelijker.
Maar ik wil zo graag, mijn hoofd en mijn hart zijn nog helemaal niet bezig met weggaan!
Ik mis mijn e-bike. Ze zijn te huur maar ik durf hier absoluut niet te fietsen op de onbekende wegen, ben veel te bang om te vallen. En omdat er ook niets kwam van zwemmen beweeg ik te weinig en dat breekt me helaas op.
Maar wat heb ik genoten!
In de stralende zon, dik ingepakt of in een T-shirt en toch nog bruin geworden.
Heel veel gelezen en geschreven.
Veel foto’s gemaakt en bewerkt.
Anders Zorn en Arne Isacsson gezien.
Nieuwe dingen ontdekt en bekende dingen gekoesterd.
En… er waren kittens!
Blijer kan je me natuurlijk niet krijgen!
Nog twee dagen en dan zit het er weer op.
Dan rij ik naar Göteborg, neem de ferry en ben de volgende dag weer thuis.
In mijn kabouterhuisje met mijn eigen P’s, mijn eigen bed en mijn eigen tuin.
En morgen?
Dan schijnt de zon en wacht
de zee van Berga…
