#35dagen dag 32

Een blog over de foto opdracht van vandaag vanuit Zweden, mijn andere land.
Het land waarmee ik me zo intens verbonden voel. Zo’n enorme verbondenheid dat het hier altijd weer thuiskomen is. Vroeger heb ik heel veel gezeild en deed dat vooral in Scandinavië zodat ik een groot deel van de kusten van Denemarken, Zweden en Finland heb gezien. Toen het zeilen niet meer wilde besloot ik met de auto naar Zweden te gaan. In m’n eentje om eens te onderzoeken hoe het alleen met vakantie gaan mij zou bevallen. Toevallig stond er een interview in de krant met Fridus en Roswitha, twee Nederlanders die net een hotel met restaurant in het piepkleine dorpje Tolvsbo hadden gekocht. Ik mailde met ze of ze een plekje voor me hadden en ik reed naar Zweden. Best spannend, voor het eerst zo’n eind rijden én voor het eerst helemaal alleen.

Wat me zo triggerde in het krantenartikel was dat deze mensen aangaven dat ze dan wel de eigenaar van dit prachtige plekje waren geworden maar dat ze zich vooral zagen als rentmeester. Hun doel was (en is) om ook anderen van deze plek te laten genieten en voor ze te zorgen tijdens hun verblijf. Dat sprak me aan maar ik kon me nauwelijks een voorstelling maken.

Mijn eerste tocht naar Tolvsbo was een en al verwondering. Het rijden over lange stille wegen maar met enorme vrachtauto’s met oplegger die hele bomen vervoerden en heel hard door denderden. De veel voorkomende flitspalen die allemaal 500 meter van te voren keurig worden aangekondigd met een waarschuwingsbord. Al die bomen, bomen en nog eens bomen maar waar tussen tot mijn grote verrassing iedere paar kilometer weer een prachtig meer lag, helemaal voor mij alleen. De wilde frambozen die overal stonden en later de bosbessen en de cantharellen. En uiteindelijk Tolvsbo waar ik tegen half zes het erf op reed.
Op het moment dat ik uit de auto stapte voelde ik de bijzondere sfeer van deze heel bijzondere plek, een plek om van te houden en een plek om thuis te mogen zijn.

En zo is het gebleven. Wat een geschenk om mee te mogen genieten van deze schitterende plek, van de zonsondergangen boven het meer, van de schitterende sterrenhemel die nog mooier is als je ’s avonds heel laat in de jacuzzi buiten zit, van de heerlijke maaltijden en niet te vergeten de vele toetjes en taarten, van de zorg die er is voor de gasten en zeker voor mij. Sterker nog, ik heb hier inmiddels zelfs mijn eigen kamer!
Wat was het mooi om hier twee jaar geleden midden in de winter (begin januari) en dus in de sneeuw, mijn 60e verjaardag te mogen vieren met mijn meest dierbare Nederlandse én Zweedse vrienden! Een onvergetelijke herinnering met als wonderlijke ervaring dat Zweden en Nederland opeens door elkaar begonnen te lopen!
Kortom, Zweden zit in mijn hart en mijn ziel. Een onverbrekelijke verbinding!