Vier weken Zweden, vier weken storm

Mijn laatste ‘echte’ dag in Zweden.
Morgenmiddag rij ik naar Göteborg om met de grote ferry naar huis te varen.
Het zit er op.

Wat was het een andere vakantie dan alle andere!
Deze weken zullen altijd in mijn hoofd blijven zitten als weken vol storm.
Letterlijk en figuurlijk.

Letterlijk omdat het hier al weken heel hard waait. En op een eiland als Tjörn merk je dat altijd en overal. Het voordeel is dat de zon veel schijnt. Ik zag de laatste dagen regennevels hangen boven de vaste wal terwijl er boven mijn hoofd een blauwe lucht was.
Maar altijd wind, hele harde wind!

Dat was ook zo op Tolvsbo, waar de zee toch een heel eind vandaan is. Maar ook daar was het weer heel anders dan ik gewend ben en dan bij deze tijd van het jaar hoort.
Het is nu al bijna Midsommar en nog komt de temperatuur nauwelijks boven de twaalf graden uit.

Het was ook op een ander gebied stormachtig. Op Tolvsbo kreeg ik het bericht dat er bij een van mijn allerbeste vrienden plekjes op zijn longen en lymfeklieren waren gevonden. Het was of de grond onder mijn voeten wegzakte. Wat is het dan naar om zo ver weg te zijn. Niet dat ik iets anders had kunnen doen dan nu maar toch. En wat was het fijn dat er toevallig vrienden waren die me geweldig opvingen.

Het was een week vol spanning, angst, onzekerheid en verdriet die er fors heeft ingehakt.
Wat was het goed om halverwege die week weer naar Tjörn te gaan.
Tjörn met zijn stille strandjes en de altijd en overal aanwezige zee.
Tjörn waar ik op een van die strandjes een prachtige ontmoeting had.
Tjörn waar ik me welkom voel.
Tjörn waar mijn tranen dagen hebben gestroomd en wat kon dat goed in die storm op dat strandje.
Tjörn waar ook het verlossende bericht kwam dat het géén kanker was.

Het heeft dagen geduurd voordat de spanning uit mijn lijf was en ik weer kon slapen, kon lezen.
En het heeft ook iets bijzonders gebracht. Op mijn lievelingsstrandje realiseerde ik me opeens dat dit strandje en deze zee er altijd zullen blijven, wat er ook gebeurt. En dat ik hier altijd terug kan komen.
Altijd.

Het voelt of ik eindelijk een stukje van mijn wortels heb gevonden. Die wortels waar ik al zo lang naar zoek. Een heel bijzonder gevoel. Een geschenk.

Het is goed om naar huis te gaan.
Deze keer voelt het of ik maanden ben weggeweest, pas sinds gisteren begin ik heel voorzichtig weer aan thuis te denken. Aan mijn tuin en aan mijn poesjes. Ook daar liggen stukjes van mijn wortels.
En de boot is al weer geboekt!
In augustus mag ik weer.