Vliegend over 'De' brug naar Zweden

Afscheid van Møn. Maar wat was het goed daar te zijn.
Een ideale tussenstop naar Zweden!
Ik vertrok rond half elf van Tiendegaarden en rommelde rustig langs de kust naar boven.

Eigenlijk was ik Denemarken een beetje vergeten terwijl ik er toch ruim tien jaar met heel veel plezier heb gezeild.
En onderweg kwam dat allemaal weer terug: de kleine haventjes, de heerlijke bageri’s met fantastisch brood en nog lekkerder koffiebroodjes in alle soorten en maten, de bloemen langs de weg, de mooie kusten – het was een feest der herkenning en ik kom zeker terug!

Het was bewolkt en de hitte was verdwenen.
Tot nu toe nam ik altijd de ferry van Helsingør naar Helsingborg maar nu besloot ik voor het eerst over de Öresundbrug te gaan. En omdat het nog steeds stormde met wind vanuit het zuidwesten vloog ik letterlijk over de brug naar Zweden! Imposant en leuk om hem eindelijk in het echt te zien.

Alles verliep voorspoedig, het was heel rustig op de weg en mijn planning om vóór de spits Göteborg door te zijn leek te gaan lukken. De zon kwam door en ik genoot van de rust op de weg. Tot er een waarschuwingsbord kwam voor wegwerkzaamheden. En ja hoor, daar was een file. Ik maakte me er aanvankelijk niet druk om maar alles bleef stil staan en dat was gek.

Er bleek op de andere baan, ter hoogte van Kungsbacka, een vreselijk ongeluk gebeurd te zijn met drie of vier vrachtwagens waarvan een met zo’n dubbele oplegger met boomstammen. Als zo’n gevaarte gaat scharen is er geen redden meer aan. De weg moest vrijgemaakt voor de hulpdiensten waardoor wij van de weg de stad in werden geleid. Alles over één baan via een opgebroken weg en een opgebroken rotonde om vervolgens via een opgebroken oprit weer op de snelweg te komen.

Het duurde natuurlijk eindeloos en wat word je er dan weer met je neus op gedrukt dat alles zo maar mis kan gaan. Héél erg mis.

Door de lange file zat ik midden in de spits in Göteborg waar ook veel is opgebroken en wat dus ook lang duurde. Maar daarna kwam het goed en vloog ik naar Tjörn.

Al gauw kwamen de bruggen in zicht en iedere keer ben ik weer onder de indruk!
De grootste van de drie Tjörnbruggen werd op 18 januari 1980 aangevaren door een bulkschip waardoor hij instortte. Op 9 november 1981 opende de Koning de nieuwe brug en kreeg Tjörn weer een vaste verbinding met het vasteland.

Eenmaal over de brug is het nog maar een kwartiertje voor ik er ben.
Voor ik thuis ben, want zo voelt het.

Het voelt zelfs of ik helemaal niet weg ben gegaan half juni.
Of er geen zomer in Nederland is geweest.
Of er niets is gebeurd de afgelopen maanden.
Of de tijd heeft stilgestaan.

Ik ben weer thuis – thuis op Tjörn.
En de zonnebloemen bloeien!