Vrijheid en verlummelen

Wat een dag was dat.  Eerst een koude heldere nacht waardoor het ’s ochtends lang duurde voor het een beetje opwarmde. Waardoor het ook heel anders aanvoelde in de toch nog warme zon. Het was opeens fris-warm, een beetje zoals het in de winter op een zonnige dag kan zijn.

Op zich kwam dat heel goed uit want ik heb veel moeite om ’s ochtends op gang te komen. Slaap nog steeds matig, val laat in slaap en sta dan ook later op. Op zich geen probleem natuurlijk want ik hoef meestal niets.

Toch glipt de tijd me dan door de vingers want eerst even een Wordfeudzet doen met mijn Zweedse vriendin, dan ook even alle tweets lezen en waar nodig reageren, toch ook even naar de mail kijken, mijn MP’s schrijven, kopje koffie drinken, poesjes verzorgen, met Pepijn spelen, ontbijten….
Gek genoeg voelde dit als ’tijd verlummelen’.
Iedere ochtend had ik een onbestemd schuldgevoel wat ik niet kon plaatsen maar opeens had ik het.
Het verlummelen dus.
Verlummelen heeft voor mij een negatieve klank. Dat zal wel te maken hebben met mijn licht Calvinistische opvoeding. Het omgaan met ‘dure’ tijd zoals ik dat tegenwoordig ’s ochtends doe voelde dan ook als verlummelen.
En dat zal wel weer een erfenis zijn van de afgelopen jaren waarin ik het zo druk had.
Dat ik mijn eigen tijd ‘goed’ moest besteden.
Dat ieder uurtje er één was en dat er geen sprake was van mogen lummelen!

Opeens sloeg het gevoel van vrijheid weer toe want waarom zou ik dat niet mogen? Ik ben ’s ochtends nu eenmaal een langzame starter, altijd al geweest al kon dat nooit met de onverbiddelijke wekker en de strakke agenda. Maar nu kan dat wel! Waarom zou ik mijn tijd niet mogen verlummelen? Verlummelen met al die bezigheden die ik prettig vind? Die me een rustige start laten maken waar ik van geniet? Die maken dat ik mijn energie opbouw zodat ik in de loop van de dag er ‘helemaal ben’?
Natuurlijk mag dat…Wat een inzicht en wat een onverwacht gevoel van vrijheid!

Die vrijheid werd nog veel groter toen ik rond twee uur op mijn fiets stapte.
Gewoon in een sweater en een bodywarmer terwijl het bijna november was.
Onder de strakblauwe lucht door de zonovergoten weilanden.
Langs de vaart waar ik vanaf mijn bankje duizenden ganzen gakkerend aan zag komen vliegen om in het natuurgebied te landen waar ze eten en slapen.
Naar de kaasboerderij voor een lekker stukje verse Tynjetaler, de streekkaas die zo lekker is.
Genietend van de prachtige dag en de 25 km die ik moeiteloos aflegde ondanks de stevige wind.

Om thuis te komen terwijl het al begon te schemeren,  mijn kacheltje aan te maken en met een poes op schoot na te genieten van een prachtige dag.
Een dag die ik mag beginnen zoals ik dat wil.
Met lummelen dus.
Dat is vrijheid!