Warmte, werken en een ander leven.

Ik kan niet goed tegen warmte. Heb het gauw te warm, voel mijn energie wegebben en er komt steeds minder uit mijn handen wat ik dan weer vervelend vind. Vooral toen ik nog werkte waren warme dagen zoals we die nu beleven een enorme slijtageslag. Ik had een prachtige kamer in een monumentaal Rijksmonument. Hij lag op de hoek van het pand op het zuidwesten. De zon scheen vanaf elf uur naar binnen en draaide mee zodat hij op de zijkant van mijn kamer bleef schijnen tot hij onderging. Als de dikke stenen muren eenmaal warm waren koelden ze nauwelijks meer af. Iedere zomer zag ik weer vreselijk op tegen mogelijke warme dagen. Natuurlijk deed ik zo goed mogelijk mijn werk maar na een paar dagen was ik kapot. Voelde me zelfs ziek.

Mijn redding was het-badje-van-de-buren. Als ik thuiskwam rukte ik mijn kleren uit en stortte ik me in het koude water. Kan er vanuit mijn tuin zo heen lopen. Het ligt tussen de bamboe en als je op je rug ligt te drijven waan je je in de Tropen.
Helaas volgde er altijd weer een nieuwe hete dag en voelde ik me steeds meer te kort schieten.
Ook als ik niet hoefde te werken en vakantie had baalde ik verschrikkelijk van dit soort weer. Het belemmerde me in al mijn plannen, ik voelde mijn vakantie tussen mijn vingers doorglippen en kon toch weinig meer dan een beetje binnen zitten en de tijd leidzaam uitzitten.

En wat is dat nu anders! Om te beginnen hoef ik nóóit meer in deze hitte te werken.
Nóóit meer en wat is dat een opluchting!
Maar er is meer. Ondanks dat het nog steeds een beetje voelt als vakantie en niet als ‘gewoon’ weet ik dat er iedere dag weer een nieuwe dag is.

Dat het helemaal niet nodig is om nu de rotzooi in mijn tuinhuis op te gaan ruimen want de timmerman is klaar en nu is het aan mij.
Dat het helemaal niet nodig is om buiten te gaan zitten omdat ik vind dat ik dat zoveel mogelijk moet doen op de dagen dat ik thuis ben.
Dat het helemaal niet erg is dat ik me overgeef aan de warmte en geniet van mijn nog steeds heerlijk koele huis.
Dat ik gewoon binnen blijf, geniet van de Tour en zo nu en dan een dutje doe waar ik enorm van opknap.
Dat de dagen omvliegen omdat ik niets forceer en niets hoef te doen in plaats van dat ze omkruipen omdat er niets uit mijn handen komt en ik me daaraan erger.
Dat ik op tijd opsta na tóch goed geslapen te hebben omdat ik niet lig te piekeren over de volgende warme dag.

En dat ik de sauna heb ontdekt! 
Wat een heerlijk begin van de dag is het om daarheen te rijden en te genieten van het fantastische buitenbad, de vele mogelijkheden om af te koelen en in de schaduw te liggen bijkomen tot ik weer naar mijn koele huisje vertrek. Waar dan zo nodig weer dat badje-van-de-buren staat te wachten.

Het leven van een pensionado begint te wennen!