Wat een land, wat een dag.

Waar het aan ligt weet ik niet maar het is altijd mooi weer als ik in Zweden ben.
Of het nu voorjaar, zomer of herfst is, het is echt altijd mooi! Over de winter kan ik dat niet zeggen. Heb die nu twee keer meegemaakt maar dan is het is me gewoon te koud en te donker!

Ook nu scheen de zon volop toen ik vorige week van de ferry reed en dat is zo gebleven. Onafgebroken een strakblauwe hemel en een stralende zon! Een geweldige combinatie met mijn passie voor de strandjes en de zee waar ik dan ook iedere dag te vinden ben.

Waaien doet het ook. Flink waaien. Dus dat vraagt nog wel enig overleg over het beste strandje. En inmiddels weet ik wel zo’n beetje bij welke wind je op welk strandje het beste zit.

Vandaag waaide het hard. Erg hard. Uit het zuidwesten. Het klinkt eenvoudig want als de wind uit het zuidwesten komt zou je in theorie altijd goed zitten in het noordoosten. Maar zo werkt het hier niet. De strandjes en de baaien liggen altijd anders dan je op het eerste gezicht denkt. En al denk ik vaak te weten waar ik het beste kan gaan zitten, het blijft altijd weer afwachten of het klopt.

Vandaag klopte het.
Mijn lievelingsstrand ligt in Berga, een piepklein dorpje aan de oostkant van Tjörn. Het bestaat uit een vlak rotsstrand met grote keien waar je heerlijk je benen op kan leggen, een soort pier en een klein haventje. Uitzicht op ‘volle zee’ en niet op een baai of inham. Die zee maakt dat ik zo van dit plekje hou. Je hoort altijd de golven klotsen, kabbelen of zelfs breken en er is altijd wind die dus uit de goede hoek moet komen. En er is echt de hele dag zon.

Vandaag scheerden voor het eerst de zwaluwen over mijn hoofd. Ze bleken hun nestje onder het dak van het havenhuisje te hebben en trokken zich niets van me aan.

Wat heb ik genoten.
Van de zee, de zon en vooral van de rust.
In deze periode komen er zelden mensen. Soms een sportieve Zweed die even komt zwemmen, soms een moeder met een kindje dat komt pootje baden. Maar meestal is er niemand. Ondenkbaar in Nederland!
Dus ik heb gelezen, geslapen, weer een beetje gelezen, even ingedommeld, gelezen…

En gezwommen! Iedere keer weer een ongelooflijke ervaring: helemaal alleen in die grote zee!
De eerste keer vond ik het zelfs een beetje beangstigend maar dat is allang over. Nu geniet ik alleen nog maar.
Koud? Ja, eventjes. Maar na een paar minuten is dat echt helemaal over.

En daarna?
Daarna is er weer die zon en kan er weer eindeloos gelezen en geslapen worden….