Weer een week gewerkt. Mijn werkweek bestaat uit vier dagen, dus gisteravond begon mijn weekend. Het was een prima week. Ik had het druk, heb hard gewerkt, er deden zich leuke en onverwachte situaties voor en het voelde weer als vanouds. De week vloog om en iedere avond kwam ik met een voldaan gevoel thuis zonder me afgebrand en moe te voelen. En toen gisteravond mijn weekend begon had ik nog steeds energie over. Heerlijk om zo mijn laatste maanden te mogen werken en dit deel van mijn leven met een goed gevoel af te kunnen sluiten. Want dat speelt wel voortdurend door mijn hoofd. Het maakt dat ik enerzijds alles intensief beleef en geniet van de dingen die zich voordoen en anderzijds voelt het of er een soort filter is die zorgt voor een zekere afstand. Het is een wonderlijk maar heel plezierig gevoel en ik hoop dat het zo blijft.
Vandaag werd ik wakker van de zon aan een strakblauwe lucht. Het was nog koud buiten dus koffie gedronken naast een loeiend houtkacheltje en toen op de fiets.
Realiseerde me onderweg dat ook het fietsen anders voelde. Als ik “vroeger” ging fietsen zat er altijd een soort gejaagdheid in mijn lijf waardoor ik altijd hard fietste, altijd een gevoel van haast te hebben. Er moest altijd zo veel in zo’n weekend en of ik daar nu wel of niet toe kwam dat maakte eigenlijk nauwelijks uit, die druk was er altijd.
Nu lag mijn tempo opeens veel lager en genoot ik met al mijn zintuigen van de zon, de wind, de geur van het net gemaaide gras in de weilanden waar de boeren hard aan het werk waren, de vele vogelgeluiden, de verkleurende bomen, het riet dat een gouden gloed begon te krijgen, de vlindertjes die overal dansten. Alles voelde intenser, er was geen spanning of stress meer in mijn lijf.
Wat mooi om dat te mogen voelen, om me daar bewust van te worden.
Op mijn bankje aan de vaart was het heerlijk. Aan de overkant in het natuurgebied waren duizenden ganzen aan het gakkeren. Overal stegen grote groepen op, formeerden een scherpe V om een stuk verder weer neer te strijken. En altijd moet ik weer kijken of ik Akka zie, met Niels op haar rug…
Het was warm in de zon en de wind trok aan. En wat is het dan toch heerlijk om rustig te kunnen blijven trappen met een tandje extra ondersteuning. De fiets van Paula, ik ben er iedere keer weer blij mee.
En nu ben ik weer thuis met allerlei plannen voor de komende dagen. Het blijft mooi weer dus veel buitenklusjes, ik verheug me er op!
:-)))))))
Liesbeth, ik word helemaal blij van dit blije verhaal. Niet veel nodig voor puur genieten. Kunst op zich.
Loslaten, jij kan dat!
Annelize
Dank jullie alle drie! En ja, het loslaten begint te lukken 🙂
Dag Liesbeth,
Wat beschrijf je dat mooi, het letterlijk gaandeweg loslaten..
Voor mij ook herkenbaar, maar dan in vooruitkijkende zin op een eventueel vervroegd pensioen.
Hoe kijk jij hier nu op terug?
Lieve groet,
Roelie