Weer terug en het is begonnen!

Weer terug uit Zweden.
Vroeger zei ik ‘weer thuis’ maar zo voelt het gek genoeg nauwelijks meer. Zweden is ook thuis.
Waar ik ook ben, ik heb altijd een klein beetje heimwee naar daar waar ik niet ben.
Dus meestal naar Zweden. Dat zit onder mijn huid, in mijn hoofd en in mijn hart.
De zee, de meren, de mensen, de natuur, het eten, de vrijheid.

Het waren prachtige laatste dagen vol zon en zee. iedere dag gezwommen, iedere dag gelezen, iedere dag gewandeld.
En zelfs de terugreis was mooi, een wonderschone avond tijdens het afscheid vanaf de ferry.

De terugreis verliep vlot en om half drie begon ik de auto uit te laden. De rauwe aardbeiensylt van Gerda in de vriezer net als het gerookte lamsvlees van Roswitha. Alle pakken kanäckebröd, chocolade met zeezout van 87%, citroenpeper etc. in de kasten (maar waar…?), de was in de machine en de boeken weer op de planken.
Een snelle blik in de tuin – vreselijk! Alles overwoekert en het gras zeker 25 cm hoog!
Dat gras moet aangepakt en de rest komt volgend jaar wel.

De volgende dag kwamen Petter&Pientje weer thuis. Ze stortten zich de tuin in en kwamen pas na een uur weer binnen. Petter als zijn eigen-zelf: onverstoorbaar. En Pientje een beetje zenuwachtig. Ze heeft uren op een eettafelstoel naar me zitten kijken om opeens met een enorme sprong bovenop me te springen om de hele avond niet meer van me af te gaan. En de volgende ochtend was alles weer als vanouds.

Helaas moest ik ook direct naar de tandarts vanwege mijn losse kies. Ik kon al direct terecht en stond binnen twee minuten weer buiten met de boodschap de volgende dag terug te komen om de kies te laten trekken. Een erg vervelende operatie die bijna bij de kaakchirurg was geëindigd maar dankzij mij geweldige tandarts toch goed afliep. Als je koorts, een dikke harde wang en veel pijn tenminste een goede afloop kunt noemen. Maar het is achter de rug en ik ben blij dat het niet in Zweden hoefde!

En nu lijkt alles weer gewoon maar niets is minder waar want dat Nieuwe Leven lijkt nu echt begonnen te zijn! De hele zomer voelde het eigenlijk nog gewoon als een lange vakantie zoals ik die regelmatig heb gehad. Ik ga ook al jaren in augustus/september naar Zweden om dan thuis nog een paar dagen vrij te hebben en dan weer aan het werk te gaan. En daar is nu geen sprake meer van! Opeens slaat de vrijheid toe!

Vrijheid in combinatie met het hebben van energie, iets dat ik me nauwelijks meer kan herinneren.
Vrijheid in combinatie met weer redelijk tot goed kunnen lopen, nóg langer geleden.
Vrijheid om zomaar op een door-de-weekse-dag te gaan fietsen, bij iemand langs te gaan, gras te maaien, op te ruimen.
Vrijheid om naar de voorlichtingsbijeenkomst voor ’taalcoach’ te gaan, iets waar ik me voor heb aangemeld maar waarbij ik ook direct heb gezegd dat ik het nog even uit wil stellen.
Vrijheid om te doen en te laten waar ik zin in heb.

Dat Nieuwe Leven.
Het is er opeens en ik geniet met volle teugen!

En wat is het mooi om ook letterlijk met een nieuw leven te mogen beginnen want over een paar dagen komt Pepijn – ik kan niet wachten!