Voorjaar is het! En overal in de tuin komen de bollen op.
Je ziet ze ook extra goed want de tuinmannen zijn geweest met de grote bladblazer! Een luxe waar ik mezelf op trakteer – al het blad opgeruimd, ook van de straatjes, onder de banken en rond het tuinhuis. Dat scheelt ongelooflijk veel werk in het voorjaar als er al zoveel te doen is.
En behalve het blad zijn er ook twee boompjes omgezaagd. Een oude wilg en mijn appelboom waar al tien jaar geen appels meer aan kwamen. De laatste ging me aan het hart maar er komt een knotwilg voor in de plaats want ik ben gek op knotwilgen! En zo is alles nét voor de kerstdagen schoon.
De Kerstdagen – over het algemeen niet mijn favoriete periode.
Ieder jaar laat ik me tegen beter weten in toch weer beïnvloeden door de grote boze buitenwereld met het standpunt dat het alleen Kerstmis is als je dat viert onder een grote kerstboom met een groot kerstdiner in een groot kerstgezelschap van ouders, grootouders, kinderen en kleinkinderen, verdere familie en vele vrienden. Zonder deze zaken vier je het geen Kerst en erger, tel je eigenlijk niet mee.
En het is heel raar maar ieder jaar heb ik daar last van. Voel ik me op de een of andere manier tekort schieten. 363 dagen leef ik een over het algemeen zeer gelukkig leven. Ik doe dat zonder partner en grotendeels zonder familie maar met mijn poezen, mijn vrienden, mijn tuin en mijn huisje dat ik aantrek als een jas en waar ik me gelukkig voel. Maar die twee kerstdagen verandert dat opeens want als je alleen leeft moet er toch wel iets mis met je zijn en ben je eigenlijk een beetje zielig.
Ieder jaar verzet ik me daar tegen en ieder jaar gaat dat een beetje beter.
Dit jaar besloot ik dat ik de kerstdagen alleen wilde doorbrengen. Dat was nieuw want tot nu toe gebeurde dat eigenlijk nooit. Maar nu had ik een onverwacht vermoeiende periode achter de rug waardoor ik me steeds meer begon te verheugen op drie dagen lezen, mooie muziek en lekkere hapjes. Met diep in mijn hart nog wel dat angeltje dat soms de kop op stak maar dat ik steeds beter lijk te kunnen hanteren.
Net toen ik aan dit idee gewend was en me er goed bij voelde kwam gisteren de uitnodiging van vriendin H om Eerste Kerstdag samen met hen door te brengen. Het eerste wat er door mijn hoofd schoot was ‘zie je wel, ze vinden me zielig en voelen zich verplicht me uit te nodigen’ maar dat bleek na een mailtje hierover totaal onterecht te zijn want ‘we hoeven ons voor jou niet op te tutten, kunnen onszelf zijn en we vinden je prettig gezelschap…’
Wat een voorrecht om zulke vrienden te hebben en wat word ik hier blij van!
Voor het zover is stond vanmiddag mijn buurvrouw voor de deur. Ze vroeg een beetje zorgelijk hoe het met me ging en of er soms iets niet goed was. Ik verzekerde haar dat alles prima was maar toen kwam de aap uit de mouw! Zij en haar partner waren vannacht wakker geworden van een aanhoudend en regelmatig geklop dat uit de steeg tussen onze huizen kwam. De buurman is zelfs naar beneden gegaan omdat hij dacht dat ik klopte en hulp nodig had maar hij hoorde me niet roepen dus is hij niet gaan kijken. Ik wist meteen wat er was gebeurd!
Vorige week zette de timmerman een nieuw kattenluikje in de deur. Dit luikje was mooi dun en ligt grotendeels in de deur verzonken in tegestelling tot het oude luikje dat zeker vijf cm naar binnen uitstak. Voor ik naar bed ga schuif ik aan de binnenkant een houten schuif voor het luikje zodat ik zeker weet dat de P’s het niet kapot maken als ze tóch naar buiten willen (door ervaring wijs geworden). Doordat het nieuwe luikje zo dun is zit er nu zeker zeven cm ‘loze’ ruimte tussen de schuif en de deur.
Voor Pepijn bleek dit genoeg om zich er doorheen te wurmen! Deze ‘slangen’kat heeft zich over de schuif heen en vervolgens tussen de schuif en de deur naar beneden laten zakken om zo door het luikje naar buiten te gaan. Helaas kon hij niet meer terug en heeft hij dit toch de hele nacht geprobeerd door van buiten af met het luikje tegen de schuif aan de binnenkant te klepperen…
Toen ik vanmorgen beneden kwam was ik stomverbaasd dat er maar twee poezen lagen te slapen terwijl de schuif dicht was. Bij het opendoen van de deur zag ik een paar dode muizen liggen en kwam Pepijn als een pijl uit de boog aangerend om zijn bakje brokjes leeg te schrokken en total loss dicht tegen zijn broertje Petter aan onder de kachel in slaap te vallen!
De eerlijkheid gebiedt te vertellen dat ik gisteravond toen ik net in bed lag wel een paar keer een ondefinieerbaar geluid hoorde maar ik ben in slaap gevallen en heb verder niets gehoord!
Dit dus in tegenstelling tot mijn zorgzame buren die op het punt stonden te komen kijken…
Inmiddels is het euvel verholpen. Er zit nu een degelijke lat over de loze ruimte tussen het luikje en de schuif en dat moet voldoende zijn voor die bijzondere poes die me iedere keer weer weet te verbazen. Heb nog nooit zo’n Burmees gehad!
En morgen?
Morgen is het Kerst en vier ik dat samen met lieve vrienden.
En overmorgen vier ik dat alleen.
Mét boeken, muziek en lekkere hapjes.
Wat zullen dat heerlijke dagen worden!
En zo is het. Geniet! Dat mag. Fijne Kerstdagen, Liesbeth!
Geniet ervan Liesbeth.. Mooi kerstverhaal. X
Ieder viert Kerst op zijn eigen manier!
En volgens mij heb je die van jou gevonden!
Fijne dagen, lees ze en stook lekker
Ideale kerstinvulling. En dagen die ook nog begonnen zijn met een echt kerstverhaal.
Vooral met het huisje dat je aantrekt als een jas (wat prachtig uitgedrukt) zul jij een toptijd hebben.
Dat zouden meer mensen moeten doen. Kerst vieren zoals zij dat willen. Wens je goede dagen. Gaat vast lukken.
Wat een mooie kerstwensen krijg ik van jullie – dank daarvoor!
Het zijn en worden herlijke dagen en mijn Pepijn wil alleen nog maar op schoot en durft even niet meer door het luikje… Lekker rustig voor iedereen.
… en hoe was het?
Het was goed en het is goed! Een ontzettend gezellige eerste kerstdag en heel heerlijk rustige tweede, met muziek, lezen, lichtjes en spinnende poezen!